The Delivery Man - Elvis Costello, The Imposters

«Abel was able,» so Vivian said

Her shoulders flung forward

Her lips in a purse

She talks like the beauty that she never was

Of the fabulous wild nights that she never has

In a certain light he looked like Elvis

In a certain way he feels like Jesus

Everyone dreams of him just as they can

But he’s only the humble Delivery Man

Geraldine blushes and brushes away

The cigarette ashes that Vivian scatters

Stares out of the window at the things that she says

While gossip within her competes with the widow

Ever since he’s gone, she feels like crying all the time

She knows for sure Vivian is lying

Now she has a daughter to raise as she can

She just wouldn’t trust that Delivery Man

Ivy puts down the ghost story she’s reading

Looks up at that face on the wall

Thinking about how her father lay bleeding

Shot in the back 'cos orders were misleading

And how a flag and a medal don’t have any meaning

On the 5th of July as they tore down the fair

And he’d seen all the local girls who were worth kissing

With the smell of the gunpowder still in the air

They noticed that Abel and Ivy were missing

He said «Why can’t we be kind to me like you were meant to be?

When they let me out, I had a brand new identity

«Abel was in staat,» dus Vivian zei

Haar schouders naar voren geslingerd

Haar lippen in een portemonnee

Ze praat als de schoonheid die ze nooit was

Van de fantastische wilde nachten die ze nooit heeft gehad

In een bepaald licht leek hij op Elvis

Op een bepaalde manier voelt hij zich als Jezus

Iedereen droomt van hem zoals ze dat kunnen

Maar hij is slechts de nederige bezorger

Geraldine bloost en borstelt weg

De as van de sigaret die Vivian uitstrooit

Kijkt uit het raam naar de dingen die ze zegt

Terwijl roddel in haar concurreert met de weduwe

Sinds hij weg is, heeft ze de hele tijd zin om te huilen

Ze weet zeker dat Vivian liegt

Nu heeft ze een dochter om op te voeden zoals ze kan

Ze zou die bezorger gewoon niet vertrouwen

Ivy legt het spookverhaal neer dat ze aan het lezen is

Kijkt omhoog naar dat gezicht op de muur

Denkend aan hoe haar vader lag te bloeden

In de rug geschoten omdat de bestellingen misleidend waren

En hoe een vlag en een medaille geen betekenis hebben

Op 5 juli toen ze de kermis afbraken

En hij had alle lokale meisjes gezien die het zoenen waard waren

Met de geur van het buskruit nog in de lucht

Ze merkten dat Abel en Ivy verdwenen waren

Hij zei: "Waarom kunnen we niet aardig voor me zijn zoals je bedoeld bent te zijn?

Toen ze me eruit lieten, had ik een gloednieuwe identiteit