Bedlam - Elvis Costello, The Imposters

I’ve got this phosphorescent portrait of gentle Jesus meek and mild

I’ve got this harlot that I’m stuck with carrying another man’s child

The solitary star announcing vacancy burnt out as we arrived

They’d throw us back across the border if they knew that we survived

And they were surprised to see us So they greeted us with palms

They asked for ammunition, acts of contrition and small alms

I might recite a small prayer

If I ever said them

I lay down on an iron frame

Found myself in bedlam

I wish that I could take something for drowning out the noise

Wailing echoes down the corridors

I’ve got this imaginary radio, and I’m punching up the dial

I’ve got the A.C. trained on the T.V. so it won’t blow up in my eye

And everything that I thought fanciful and mocked as too extreme

Must be family entertainment here in the strange land of my dreams

Now I’m practicing my likeness of St. Francis of Assisi

For if I hold my hand outstretched

A little bird comes to me

I might recite a small prayer

If I ever said them

I lay down on an iron frame

Found myself in bedlam

Escaping from the fingers that were stretching through the bars

Wailing echoes down the corridors

The player piano picks out «Life Goes On»

Ring tone rang out «Jerusalem»

And in this pit of sadness

Where the rank of wretched plunge

We’ve buried all the innocents

Now we must bury revenge

They’ve got this scared and decorated girl strapped to the steel trunk of a mustang

And then they drove her down a cypress grove where traitors hang and stars

still spangle

They dangled flags and other rags along a coloured thread of twine

And then they dragged that bruised and purple heart along the road to Palestine

Someone went off muttering, he mentioned thirty pieces

Easter saw a slaughtering, each wrapped in bloodstained fleeces

Then my thoughts returned to vengeance, but I put up no resistance

Though I seemed a long way from my home

It really was no distance

And I might recite a small prayer

If I ever said them

I lay down on an iron frame

Found myself in bedlam

Bowing like an actor acknowledging applause

Playing the Crusader who was conquering the Moors

And he knew the consequences, but he won’t accept the cause

Wailing echoes down the corridors

Ik heb dit fosforescerende portret van de zachte, zachtmoedige en milde Jezus

Ik heb deze hoer waar ik mee opgescheept zit met het dragen van het kind van een andere man

De eenzame ster die de vacature aankondigde, was opgebrand toen we aankwamen

Ze zouden ons terug over de grens gooien als ze wisten dat we het overleefden

En ze waren verrast om ons te zien, dus begroetten ze ons met de handpalmen

Ze vroegen om munitie, daden van berouw en kleine aalmoezen

Ik zou een klein gebed kunnen opzeggen

Als ik ze ooit heb gezegd

Ik ga op een ijzeren frame liggen

Ik vond mezelf in bedlam

Ik wou dat ik iets kon nemen om het geluid te overstemmen

Gejammer echoot door de gangen

Ik heb deze denkbeeldige radio en ik druk op de wijzerplaat

Ik heb de A.C. op de T.V. getraind, dus het zal niet in mijn oog ontploffen

En alles wat ik fantasierijk vond en bespotte als te extreem

Moet familie-entertainment zijn hier in het vreemde land van mijn dromen

Nu oefen ik mijn gelijkenis van St. Franciscus van Assisi

Want als ik mijn hand gestrekt houd

Er komt een vogeltje naar me toe

Ik zou een klein gebed kunnen opzeggen

Als ik ze ooit heb gezegd

Ik ga op een ijzeren frame liggen

Ik vond mezelf in bedlam

Ontsnap aan de vingers die zich door de tralies uitstrekten

Gejammer echoot door de gangen

De player piano kiest «Life Goes On»

Beltoon klonk "Jeruzalem"

En in deze put van verdriet

Waar de rang van ellendigen duikt

We hebben alle onschuldigen begraven

Nu moeten we wraak begraven

Ze hebben dit bange en versierde meisje vastgebonden aan de stalen kofferbak van een mustang

En toen dreven ze haar door een cipressenbos waar verraders hangen en sterren

nog steeds lovertjes

Ze bungelden vlaggen en andere vodden aan een gekleurde draad van touw

En toen sleepten ze dat gekneusde en paarse hart langs de weg naar Palestina

Iemand ging mompelen, hij noemde dertig stukjes

Pasen zag een slachting, elk gewikkeld in met bloed bevlekte vachten

Toen keerden mijn gedachten terug naar wraak, maar ik verzette me niet

Hoewel ik ver van mijn huis leek

Het was echt geen afstand

En ik zou een klein gebed kunnen opzeggen

Als ik ze ooit heb gezegd

Ik ga op een ijzeren frame liggen

Ik vond mezelf in bedlam

Buigen als een acteur die applaus erkent

De kruisvaarder spelen die de Moren aan het veroveren was

En hij kende de gevolgen, maar hij accepteert de oorzaak niet

Gejammer echoot door de gangen