My Science Fiction Twin - Elvis Costello

My science fiction twin

Is doing better than expected

He captured a little blonde trophy wife

Who’s really very well connected

And when he calls home with his alibi

She says «is this really necessary?»

But she knows that a man can’t be a man

Unless he’s punishing his secretary

He sips in the glow of a '61 vintage

Just as the day is dimming

With every intention of surrendering

To fifty-foot women

Who put the fascination back into my science fiction twin

My science fiction twin

Decided to become invisible

He has my eyes, my face, my voice

But he’s only happy when i’m miserable

The words flew from his mouth

And they were gently gathered by reporters

Trying to frame his once infamous flame

With tattered pictures of her daughter

Her hair is all made out of porcupine

Her figure is fantastic

But as you know, they corrupted her

So they’re being sarcastic

He’ll scream and shout

Everything is working out just as he predicted

Pride and position in the gallery of attempted people

Oh and the pain is so sweet

Better stamp his little feet

And you’ll even have time to pity me

How can you feel content?

You wonder where this fellow went

My science fiction twin

Escorted by his lovely nieces

Filled up his purse dictating verse

While painting masterpieces

His almost universal excellence

Is starting to disturb me

They asked how in the world he does all these things

And he answered «superbly»

He’s trapped in his own parallel dimension

That’s why i’m so forgiving

But how could i possibly forget to mention those fifty-foot women

My science fiction twin

Mijn sciencefiction-tweeling

Doet het beter dan verwacht

Hij heeft een kleine blonde trofeevrouw gevangen

Wie is er echt heel goed verbonden

En als hij naar huis belt met zijn alibi

Ze zegt "is dit echt nodig?"

Maar ze weet dat een man geen man kan zijn

Tenzij hij zijn secretaresse straft

Hij nipt in de gloed van een vintage uit '61

Net zoals de dag verduistert

Met de intentie om zich over te geven

Aan vrouwen van vijftig voet

Wie bracht de fascinatie terug in mijn sciencefiction-tweeling

Mijn sciencefiction-tweeling

Besloten om onzichtbaar te worden

Hij heeft mijn ogen, mijn gezicht, mijn stem

Maar hij is alleen blij als ik me ellendig voel

De woorden vlogen uit zijn mond

En ze werden voorzichtig verzameld door verslaggevers

Hij probeert zijn eens zo beruchte vlam erin te luizen

Met gescheurde foto's van haar dochter

Haar haar is allemaal gemaakt van stekelvarken

Haar figuur is fantastisch

Maar zoals je weet, hebben ze haar gecorrumpeerd

Dus ze zijn sarcastisch

Hij zal schreeuwen en schreeuwen

Alles loopt zoals hij had voorspeld

Trots en positie in de galerij van mensen die geprobeerd hebben

Oh en de pijn is zo lief

Beter stampen met zijn kleine voetjes

En je hebt zelfs tijd om medelijden met me te hebben

Hoe kun je je tevreden voelen?

Je vraagt ​​je af waar deze kerel is gebleven

Mijn sciencefiction-tweeling

Begeleid door zijn lieve nichtjes

Vulde zijn portemonnee terwijl hij vers dicteerde

Tijdens het schilderen van meesterwerken

Zijn bijna universele uitmuntendheid

Begint me te storen

Ze vroegen hoe hij in hemelsnaam al deze dingen doet?

En hij antwoordde «prachtig»

Hij zit gevangen in zijn eigen parallelle dimensie

Daarom ben ik zo vergevingsgezind

Maar hoe zou ik kunnen vergeten om die vijftien meter lange vrouwen te noemen?

Mijn sciencefiction-tweeling