Little Palaces - Elvis Costello

In chocolate town all the trains are painted brown

On the silver paper of the wrapper

Theres a dapper little man

And he wears a wax moustache

That he twists with nicotine fingers

As he drops his cigarette ash

And someone comes and sweeps it up And then he doffs his cap

And theres a rat in someones bedroom

And theyre shutting someones trap

And theyll soon be pulling down the little palaces

And the doors swing back and forward, from the past into the present

And the bedside crucifixion turns from wood to phosphorescent.

And theyre moving problem families from the south up to the north,

Mothers crying over some soft soap opera divorce,

And you say you didnt do it, but you know you did of course,

And theyll soon be pulling down the little palaces.

Its like shouting in a matchbox, filled with plasterboard and hope,

Like a picture of prince william in the arms of john the pope.

Theres a world of good intentions, and pity in their eyes,

The sedated homes of england, are theirs to vandalize.

So you knock the kids about a bit, because theyve got your name,

And you knock the kids about a bit, until they feel the same.

And they feel like knocking down the little palaces.

Youre the twinkle in your daddys eye, a name you spray and scribble,

You made the girls all turn their heads, and in turn they made you miserable.

To be the heir apparent, to the kingdom of the invisible.

So you knock the kids about a bit, because theyve got your name,

And you knock the kids about a bit, until they feel the same.

And they feel like knocking down the little palaces.

In chocoladestad zijn alle treinen bruin geverfd

Op het zilveren papier van de wikkel

Er is een dappere kleine man

En hij draagt ​​een wax snor

Dat hij draait met nicotinevingers

Terwijl hij zijn sigarettenas laat vallen

En iemand komt en veegt het op en dan zet hij zijn pet af

En er is een rat in iemands slaapkamer

En ze sluiten iemands val

En ze zullen binnenkort de kleine paleizen neerhalen

En de deuren zwaaien heen en weer, van het verleden naar het heden

En de kruisiging aan het bed verandert van hout in fosforescerend.

En ze verplaatsen probleemgezinnen van het zuiden naar het noorden,

Moeders huilen om een ​​of andere soapserie, echtscheiding,

En je zegt dat je het niet hebt gedaan, maar je weet natuurlijk dat je het deed,

En ze zullen binnenkort de kleine paleizen neerhalen.

Het is als schreeuwen in een luciferdoosje, gevuld met gipsplaat en hoop,

Zoals een foto van prins william in de armen van johannes de paus.

Er is een wereld van goede bedoelingen en medelijden in hun ogen,

De verdoofde huizen van Engeland zijn van hen om te vernielen.

Dus je klopt de kinderen een beetje, omdat ze je naam hebben,

En je klopt de kinderen een beetje, totdat ze hetzelfde voelen.

En ze hebben zin om de kleine paleizen omver te werpen.

Je bent de twinkeling in je vaders ogen, een naam die je spuit en krabbelt,

Je liet de meisjes allemaal hun hoofd draaien, en op hun beurt maakten ze je ongelukkig.

Om de erfgenaam te zijn, voor het koninkrijk van het onzichtbare.

Dus je klopt de kinderen een beetje, omdat ze je naam hebben,

En je klopt de kinderen een beetje, totdat ze hetzelfde voelen.

En ze hebben zin om de kleine paleizen omver te werpen.