Georgie and Her Rival - Elvis Costello

Georgie grew to hate her name

It sounded like a tiny man

And the one she had said «I can’t see you, but I’ll call you

Whenever I can»

Sometimes the phone would ring, when she was half-asleep

A voice would drag her down with its suggestions

Though she often felt cheated, she never felt cheap

Well heaven knows what fills the heart and makes you feel so

Alive

It’s impossible to tear apart

Georgie and her rival

It was half-past February

And he hadn’t called since New Year’s Day

Maybe he’d found another woman to say those words no chapel girl

Should say

Her mother would phone and always keep talking

She’d try to be polite, making faces

But somewhere in the back of her mind, her rival was stalking

Her rival would always wait till the eighth or ninth bell

He’d be desperate anyway and drunk as well

She always liked to hurt him to prove he was prepared

To love her anyway that she wanted

So she could tell which she preferred

He sat up with his address book trying to think what mood he’s in

His finger traced past Georgie’s name to someone who needed less

Persuading

He didn’t hear through her disguise he didn’t leave her in a rush

Just like the promise that he left on her machine

That almost made her blush

The radio plays a lover’s symphony

«The number you have dialed has been re-directed»

Now she puts him on the speaker-phone

Whenever she has company

Georgie begon haar naam te haten

Het klonk als een kleine man

En degene die ze had gezegd: "Ik kan je niet zien, maar ik bel je"

Wanneer ik kan"

Soms ging de telefoon, als ze half sliep

Een stem zou haar naar beneden halen met zijn suggesties

Hoewel ze zich vaak bedrogen voelde, voelde ze zich nooit goedkoop

Nou, de hemel weet wat het hart vult en je zo laat voelen

In leven

Het is onmogelijk om uit elkaar te scheuren

Georgie en haar rivaal

Het was half februari

En hij had niet meer gebeld sinds nieuwjaarsdag

Misschien had hij een andere vrouw gevonden om die woorden te zeggen, nee kapelmeisje

Zou moeten zeggen

Haar moeder belde en bleef altijd praten

Ze zou proberen beleefd te zijn en gezichten te trekken

Maar ergens in haar achterhoofd was haar rivaal aan het stalken

Haar rivaal wachtte altijd tot de achtste of negende bel

Hij zou hoe dan ook wanhopig zijn en ook dronken

Ze vond het altijd leuk om hem pijn te doen om te bewijzen dat hij voorbereid was

Om toch van haar te houden zoals ze wilde

Zodat ze kon zien waar ze de voorkeur aan gaf

Hij ging rechtop zitten met zijn adresboek en probeerde te bedenken in welke stemming hij was

Zijn vinger gleed langs Georgie's naam naar iemand die minder nodig had

Overtuigen

Hij hoorde niet door haar vermomming, hij liet haar niet gehaast achter

Net als de belofte die hij op haar machine heeft achtergelaten

Daar werd ze bijna van aan het blozen

De radio speelt de symfonie van een geliefde

«Het door u gekozen nummer is omgeleid»

Nu zet ze hem op de luidspreker

Wanneer ze gezelschap heeft