Drum And Bone - Elvis Costello, The Imposters

Maybe we’re nothing but skin and bone

Blare and rubber

Eyes that blubber

Teeth that bite

Hands that slight

And I’m trying to do the best I can

But I’m a limited, primitive kind of man

Maybe we’re nothing but skin and bone

Nerves that shatter

Tongues that flatter

Lips that mutter

Lashes that flutter

Mounds of dust and lips of ripe

Twice as vicious

As the words I type

Under a ribbon

Of every stripe

There’s a grip that tightens

A dark that frightens

A wise that crackles

A fear that shackles

And I’m trying to do the best I can

But I’m a limited, primitive kind of man

And then that kinder creation

Becomes a fine fixation

All of a sudden

With the parts we’ve hidden

Because they are forbidden

Beneath a hide of pain

You’ll find a soul of stain

While fists still beat

At heart’s deceit

And I’m trying to do the best I can

But I’m a limited, primitive kind of man

Maybe with nothing but a drum and drone

I want to beat it 'til I get unknown

Pig some skin

Stretch it tight

Make myself up overnight

Maybe this is nothing but drum and drone

Wanna beat it 'til I get unknown

Dig my pin

Kick up some stink

Find myself a brand new kink

Prick that berry

And squeeze this ink

Scratch out all of the words I think

Before your very eyes can blink

And I’m trying to do the best I can

But I’m a limited, primitive kind of man

Misschien zijn we niets anders dan huid en been

Blare en rubber

Ogen die blubberen

Tanden die bijten

Handen die licht zijn

En ik probeer te doen wat ik kan

Maar ik ben een beperkt, primitief soort man

Misschien zijn we niets anders dan huid en been

Zenuwen die breken

Tongen die flatteren

Lippen die mompelen

Wimpers die fladderen

Heuvels van stof en lippen van rijpe

Twee keer zo gemeen

Zoals de woorden die ik typ

Onder een lint

Van elke streep

Er is een grip die strakker wordt

Een donker dat beangstigt

Een wijze die knettert

Een angst die boeit

En ik probeer te doen wat ik kan

Maar ik ben een beperkt, primitief soort man

En dan die vriendelijkere creatie

Wordt een fijne fixatie

Plotseling

Met de onderdelen die we hebben verborgen

Omdat ze verboden zijn

Onder een huid van pijn

Je zult een ziel van vlek vinden

Terwijl de vuisten nog steeds slaan

Naar hartenbedrog

En ik probeer te doen wat ik kan

Maar ik ben een beperkt, primitief soort man

Misschien met niets anders dan een trommel en een drone

Ik wil het verslaan tot ik onbekend word

Varken wat huid

Trek het strak aan

Maak mezelf 's nachts wakker

Misschien is dit alleen maar drum en drone

Ik wil het verslaan tot ik onbekend word

Graaf mijn pin

Schop wat stank op

Vind een gloednieuwe knik voor mezelf

Prik die bes

En knijp in deze inkt

Kras alle woorden die ik denk eruit

Voordat je ogen kunnen knipperen

En ik probeer te doen wat ik kan

Maar ik ben een beperkt, primitief soort man