Down Among the Wines and Spirits - Elvis Costello

Down among the wines and spirits

Where a man gets what he merits

Once he was written in letters of nine feet tall

Now he finds how far he’s fallen

Since he set his mind on her completely

Oh well, I guess that you mustn’t have seen him lately

Walking around with a pain that never ceases

He starts to speak and then he falls to pieces

Down among the wines and spirits

Where a man gets what he merits

Lives with the echoing words of their final quarrel

The vacant chamber and the empty barrel

But as he picks himself up from a sawdust floor

Clicks his fingers to that swinging door

Suddenly he’s calling out more, more, more

I’m twice the foolish man I was before

Down among the wines and spirits

Bubbles escaping from him from the rim of a glass of grape

She sails through his memory just like a ship of chaplet

As it started to sink, he was drinking to drown his sorrows

That fill his nights and they empty his tomorrows

But as he picks himself up from a sawdust floor

Clicks his fingers to that swinging door

Suddenly he’s calling out more, more, more

Speaks of invisible things he hardly credits

Down among, down among

Down among the wines and spirits

Beneden tussen de wijnen en gedistilleerde dranken

Waar een man krijgt wat hij verdient

Ooit was hij geschreven in letters van negen voet lang

Nu ontdekt hij hoe ver hij is gevallen

Sinds hij zijn zinnen volledig op haar heeft gezet

Ach, ik denk dat je hem de laatste tijd niet meer gezien hebt

Rondlopen met een pijn die nooit ophoudt

Hij begint te praten en dan valt hij uit elkaar

Beneden tussen de wijnen en gedistilleerde dranken

Waar een man krijgt wat hij verdient

Leeft met de weergalmende woorden van hun laatste ruzie

De lege kamer en het lege vat

Maar terwijl hij zichzelf oppakt van een zaagselvloer

Klikt met zijn vingers naar die klapdeur

Plots roept hij meer, meer, meer

Ik ben twee keer de dwaze man die ik eerder was

Beneden tussen de wijnen en gedistilleerde dranken

Bellen die van hem ontsnappen uit de rand van een glas druif

Ze vaart door zijn geheugen, net als een schip van rozenkrans

Toen het begon te zinken, dronk hij om zijn verdriet te verdrinken

Die zijn nachten vullen en ze zijn morgen leegmaken

Maar terwijl hij zichzelf oppakt van een zaagselvloer

Klikt met zijn vingers naar die klapdeur

Plots roept hij meer, meer, meer

Spreekt over onzichtbare dingen die hij nauwelijks crediteert

Beneden onder, beneden onder

Beneden tussen de wijnen en gedistilleerde dranken