After the Fall - Elvis Costello

In an anonymous rendezvous

Where the forbidden lovers repair

They’re burning down another damn candle

They’re melting the tables and chairs

Beneath them applause from the balcony

Whenever they accomplished making love

Other times they thought they heard laughter

Coming from the balcony above

She lies to his right and she carelessly recites

All of her brand new appetites

She seems brittle and small, it don’t sound like her at all

Since she came back to him after the fall

She said «You never visit the countryside»

«So I’ve made you a country to order»

She put up a little tent in the bedroom

Crickets played on a tape-recorder

The ceiling was festooned with phosphorous stars

She noticed his skin turning cold

Burning all his clothes on the bonfire

«Relax» she whispered and tightened the blindfold

You’ve changed but not for the better babe

I’d tell you why but what’s the use

Because it’s the same kind of pity

A drunkard gives as his excuse

You were sharp and ideal as a bobby pin

Now your eyes are deserted and quiet

We both look like those poor shattered mannequins

Thrown through the window in the riot

She lies in his arms and without any qualms

Revels in shallow delights

She seems brittle and small, it don’t sound like her at all

Since she came back to him after the fall

In een anoniem rendez-vous

Waar de verboden minnaars repareren

Ze branden weer een verdomde kaars

Ze smelten de tafels en stoelen

Onder hen applaus vanaf het balkon

Telkens wanneer ze de liefde bedrijven

Andere keren dachten ze dat ze gelach hoorden

Komend van het balkon erboven

Ze liegt rechts van hem en ze reciteert achteloos

Al haar gloednieuwe eetlust

Ze lijkt broos en klein, het klinkt helemaal niet als haar

Sinds ze na de val bij hem terugkwam

Ze zei: "Je bezoekt nooit het platteland"

«Dus ik heb een land voor je gemaakt om te bestellen»

Ze zette een tentje op in de slaapkamer

Krekels gespeeld op een bandrecorder

Het plafond was versierd met fosforsterren

Ze merkte dat zijn huid koud werd

Hij verbrandt al zijn kleren op het vreugdevuur

"Ontspan" fluisterde ze en deed de blinddoek dicht

Je bent veranderd, maar niet voor de betere schat

Ik zou je vertellen waarom, maar wat is het nut?

Omdat het hetzelfde soort jammer is

Een dronkaard geeft als excuus

Je was scherp en ideaal als schuifspeld

Nu zijn je ogen verlaten en stil

We zien er allebei uit als die arme verbrijzelde paspoppen

Door het raam gegooid in de rel

Ze ligt in zijn armen en zonder enige scrupules

Geniet van ondiepe geneugten

Ze lijkt broos en klein, het klinkt helemaal niet als haar

Sinds ze na de val bij hem terugkwam