Oceans Away - Elton John

I hung out with the old folks, in the hope that I’d get wise.

I was trying to bridge the gap, between the great divide.

Hung on every recollection, in the theater of their eyes

Picking up on this and that, in the few that still survive.

Call em up Dust em off

Let em shine

The ones who hold onto the the ones, they had to leave behind

Those that flew, those that fell,

The ones that had to stay

Beneath a little wooden cross

Oceans away

They bend like trees in winter, these shuffling old gray lions

Though snow white start to gather, like the belt around Orion.

Just a touch of faded lightning, of the powerful design,

Of the generation gathered, for maybe the last time.

Call em up Dust em off

Let em shine

The ones who hold onto the the ones, they had to leave behind

Those that flew, those that fell,

The ones that had to stay

Beneath a little wooden cross

Oceans away

Oceans away where the green grass sways and the cool wind blows across the

shadow of their graves.

shoulder to shoulder, back in the day, sleeping bones to rest in Earth

Oceans away

Oceans away

Call em up Dust em off

Let em shine

The ones who hold onto the the ones, they had to leave behind

Those that flew, those that fell,

The ones that had to stay

Beneath a little wooden cross

Oceans away

(Grazie a Claudia IV per questo testo)

Ik ging om met de oude mensen, in de hoop dat ik wijs zou worden.

Ik probeerde de kloof te overbruggen, tussen de grote kloof.

Opgehangen aan elke herinnering, in het theater van hun ogen

Het oppikken van dit en dat, in de weinige die er nog zijn.

Roep ze op Stof ze af

Laat ze schitteren

Degenen die degenen vasthouden, moesten ze achterlaten

Degenen die vlogen, degenen die vielen,

Degenen die moesten blijven

Onder een klein houten kruis

Oceanen weg

Ze buigen als bomen in de winter, deze schuifelende oude grijze leeuwen

Hoewel sneeuwwitje zich begint te verzamelen, zoals de gordel rond Orion.

Slechts een vleugje vervaagde bliksem, van het krachtige ontwerp,

Van de generatie die zich verzamelde, misschien voor de laatste keer.

Roep ze op Stof ze af

Laat ze schitteren

Degenen die degenen vasthouden, moesten ze achterlaten

Degenen die vlogen, degenen die vielen,

Degenen die moesten blijven

Onder een klein houten kruis

Oceanen weg

Oceanen weg waar het groene gras zwaait en de koele wind over de

schaduw van hun graven.

schouder aan schouder, vroeger, slapende botten om op aarde te rusten

Oceanen weg

Oceanen weg

Roep ze op Stof ze af

Laat ze schitteren

Degenen die degenen vasthouden, moesten ze achterlaten

Degenen die vlogen, degenen die vielen,

Degenen die moesten blijven

Onder een klein houten kruis

Oceanen weg

(Grazie a Claudia IV per questo testo)