Von Vergänglichkeit Und Trost - Ellende

An diesen tagen

Lass ich mich nur vom feuerschein wärmen

Im alleingang

Auf weichem grund

Der duft der vergänglichkeit

Der nach mir schreit

Mich liebevoll küsst

Um mich dann (gnadenlos) niederzureißen

Ich warte

Ich hab das gefühl zu träumen

Alles kommt mir fremd vor

Dennoch merken sie gar nichts

Die geborgenheit hat sich abgewandt

Hat vor, neben mir zu stehen, neben mir zu sterben

Ich verliere mich im halbschlaf

Mir fällt es schwer, das geschehen nicht nur im zeitraffer zu erleben

Alles geht so schnell und hektisch

Ich höre nur meine stimme in falschem tempo monologe führen

Sogar die wage ich nicht wiederzuerkennen

Versteh auch ihre leere sprache nicht

Immer bemüh ich mich aufzuwachen

Das schlupfloch zu suchen

Denn nichts ist schlimmer

Als die ständige begleitung meiner realität

Geleitet von alten prinzipien

Orientierungslos

Geben wir uns hin

Zurückgekehrt in die innerlichkeit

Wo ich suche und nichts finde

Ist mehr trost

in deze dagen

Ik laat me gewoon opwarmen door het vuur

Eigenhandig

Op een zachte ondergrond

De geur van vergankelijkheid

schreeuwen voor mij

kust me liefdevol

Scheur me dan (meedogenloos) neer.

Ik wacht

Ik heb het gevoel dat ik droom

Alles lijkt me vreemd

Ze merken er echter niets van

Beveiliging heeft zich afgewend

Plannen om naast me te staan, naast me te sterven

Ik verlies mezelf half in slaap

Het is moeilijk voor mij om niet alleen te ervaren wat er in snelle beweging gebeurt

Alles gaat zo snel en hectisch

Ik hoor alleen mijn stem monologen leiden in het verkeerde tempo

Ik durf ze niet eens te herkennen

Begrijp hun lege taal ook niet

Ik probeer altijd wakker te worden

Op zoek naar de maas in de wet

Omdat niets erger is

Als de constante metgezel van mijn realiteit

Geleid door oude principes

gedesoriënteerd

laten we ons overgeven

Teruggekeerd naar het innerlijk

Waar ik zoek en niets vind

is meer troost