Rückzug in Die Innerlichkeit - Ellende

Eiskalt, die außenwelt

Geprägt von sein ohne ziel

Im inneren, da leide ich

Da ist nichts mehr, da wird nichts mehr

In wäldern, die augen ruh

Ob im wolkenschein die antwort steht

Sonnenstäbe erwärmen einsamkeit

Irgendwann, irgendwoanders

Frag ich dich, wo das licht noch schreit

Da ist keiner über mir

Prinzipien wertlos

Ich komm mir so klein vor, dort

Wo die alte fichte mit ihren nadeln die geschichte näht

An jenen tagen spürst du es an deinen knochen nagen

Bemerkst, wie die leere in dich blickt

IJskoud, de buitenwereld

Gevormd door doelloos te zijn

Van binnen, daar lijd ik

Er is niets meer, er zal niets zijn

In het bos rusten de ogen

Of het antwoord in de wolken zit

Zonnestokken warme eenzaamheid

Ergens, ergens anders

Ik vraag je waar het licht nog steeds schreeuwt

Er is niemand boven mij

principes waardeloos

Ik voel me daar zo klein

Waar de oude spar geschiedenis naait met zijn naalden

Die dagen dat je het aan je botten voelt knagen

Let op de leegte die in je staart