Ilusão Nada Mais - Elba Ramalho

Bela madona dos meus olhos

Pelos teus lábios

Tanto veneno já bebi

Tudo por um beijo no teu peito

Adormecido nos rochedos da memória

Por meu delírio nessa história

Fui desenhando a tua imensa catedral

Com as lágrimas sem jeito

Do meu sonho imperfeito

E migalhas de um tormento colossal

Se alguém tortura meu olhar

Com teu sorriso

Pela janela de um trem

Morro no moderno paraíso

E nem preciso mais amar ninguém

Está chovendo em meu passado

E eu nem recordo

A tua sombra sobre mim

A luz do jardim àquela hora

É o que eu relembro nessa solidão de agora

Toda imensidão da nova aurora

Foi a vitória do teu bem sobre o meu mal

Razão contraditória

Desses versos esquisitos

Com verdades impossíveis de cantar

Preste atenção que eu estou cantando

Enquanto choro

Com frases de botequim

É mesmo assim a realidade

Dá vontade de chorar no fim

E o sol da minha vida nunca mais iluminou

A estrada refletida por teus olhos matinais

O azul entre os portais

O meu futuro já passou

É a própria cor do nunca mais

É a insensatez de ser feliz

Além dos sonhos da razão

Ilusão, nada mais

Preste atenção que eu estou cantando

Enquanto choro

Com frases de botequim

É mesmo assim a realidade

Dá vontade de chorar no fim

É mesmo assim a realidade

Dá vontade de chorar no fim

mooie madonna van mijn ogen

bij je lippen

Ik heb zoveel vergif gedronken

Alles voor een kus op je borst

In slaap op de rotsen van het geheugen

Voor mijn delirium in dit verhaal

Ik was je immense kathedraal aan het ontwerpen

Met hulpeloze tranen

Van mijn onvolmaakte droom

En kruimels van een kolossale kwelling

Als iemand mijn blik martelt

met je glimlach

Door het raam van een trein

Morro in het moderne paradijs

En ik hoef niet eens meer van iemand te houden

Het regent in mijn verleden

En ik weet het niet eens meer

Jouw schaduw over mij

Het licht van de tuin in die tijd

Dit is wat ik me nu herinner in deze eenzaamheid

Al de onmetelijkheid van de nieuwe dageraad

Het was de overwinning van jouw goed op mijn kwaad

tegenstrijdige reden

van deze rare verzen

Met waarheden die onmogelijk te zingen zijn

Let op ik ben aan het zingen

terwijl we huilen

Met zinnen uit bar

Het is nog steeds de realiteit

Zorgt ervoor dat je op het einde wilt huilen

En de zon van mijn leven brandde nooit meer

De weg weerspiegeld door je ochtendogen

Het blauw tussen de portalen

Mijn toekomst is al voorbij

Het is zijn eigen kleur van nooit meer

Het is de dwaasheid van gelukkig zijn

Voorbij de dromen van de rede

Illusie, meer niet

Let op ik ben aan het zingen

terwijl we huilen

Met zinnen uit bar

Het is nog steeds de realiteit

Zorgt ervoor dat je op het einde wilt huilen

Het is nog steeds de realiteit

Zorgt ervoor dat je op het einde wilt huilen