Prohibido prohibir - Eladia Blazquez

No se puede prohibir, ni se puede negar

el derecho a vivir, la razón de soñar…

No se puede prohibir, el creer ni el crear,

ni la tierra excluir, ni la luna ocultar…

No se puede prohibir, ni una pisca de amor,

ni se puede eludir que retoñe la flor…

Ni del alma el vibrar, ni del pulso el latir,

ni la vida en su andar… No se puede prohibir.

No se puede prohibir, la elección de pensar

ni se puede impedir, la tormenta en el mar…

No se puede prohibir, que en un vuelo interior

un gorrión al partir, busque un cielo mejor…

No se puede prohibir, el impulso vital,

ni la gota de miel, ni el granito de sal…

Ni las ganas sin par, ni el deseo sin fin

de reir, de llorar, no se puede prohibir.

No se puede prohibir, el color tornasol

de la tarde al morir, en la puesta de sol.

No se puede prohibir, el afán de cantar,

ni el deber de decir lo que no hay que callar…

Sólo el hombre incapaz de entender, de sentir

ha logrado, al final, su grandeza prohibir,

y se niega el sabor y la simple verdad,

de vivir en amor y en total libertad…

Het kan niet worden verboden en ook niet worden ontkend

het recht om te leven, de reden om te dromen...

Het kan niet worden verboden, geloven of creëren,

noch de aarde sluit, noch de maan verbergt...

Je kunt het niet verbieden, zelfs geen vleugje liefde,

evenmin kan worden voorkomen dat de bloem ontspruit...

Noch de ziel om te trillen, noch de pols om te slaan,

noch leven in zijn wandeling... Het kan niet worden verboden.

Het kan niet worden verboden, de keuze om na te denken

Het is ook niet te voorkomen, de storm op zee...

Het kan niet worden verboden dat op een binnenlandse vlucht

een mus bij het weggaan, zoek een betere lucht...

Het kan niet worden verboden, de vitale impuls,

noch de druppel honing, noch het korreltje zout...

Noch het verlangen zonder gelijke, noch het verlangen zonder einde

lachen, huilen, kan niet worden verboden.

Het kan niet worden verboden, de iriserende kleur

's middags bij overlijden, bij zonsondergang.

Het kan niet worden verboden, het verlangen om te zingen,

noch de plicht om te zeggen wat niet tot zwijgen mag worden gebracht...

Alleen de man die niet kan begrijpen, niet kan voelen

is geslaagd, op het einde, zijn grootheid verhoede,

en de smaak en de simpele waarheid worden ontkend,

om in liefde en in totale vrijheid te leven...