Пазл - ЕГОР КРИД

Босиком по асфальту убежать, спотыкаясь о мысли —

Я не хочу вспоминать эти споры, давай оставим за стенами ссоры.

Когда за окнами дождь, когда жду и знаю, что ты не придёшь.

Когда летит моё сердце в огонь.

Когда в руках моих старый альбом,

Где мы с тобою, помнишь, бежали по крышам,

Позже смотрели в полночь.

И вот, нас нет теперь,

Пойми, что я бы смог разгадать твой мир.

Солнце уже не светит нам ярко.

Так глубоко, что не достанет там якорь.

Мне так больно, но не понятно,

Как оттереть теперь свою душу от твоих пятен.

Опять сошёл с ума.

Скажи, что чушь это!

Почему наша любовь тогда без сюжета?

Дверь закрыта, только глаза открыты.

Я пьяный в доску пишу тебе посты в твиттер.

Припев:

Пойми, что мы сломали всё сами, что мы однажды другими вдруг стали.

Теперь мне не собрать этот пазл.

Теперь мне не забыть эти фразы.

Пойми, что мы сломали всё сами, что мы однажды другими вдруг стали.

Теперь мне не собрать этот пазл.

Теперь мне не забыть эти фразы.

Разогнаться и прыгнуть.

Лететь, не смотря на потери.

Я не хочу вспоминать то, что было,

Я не хочу делать жизнь нашу былью.

А, нам не увидеть всей правды,

Любовь всего лишь сон, но может и вправду

Нас с тобой нет — это просто приснилось

Наши чувства на милость.

Солнце уже не светит нам ярко.

Так глубоко, что не достанет там якорь.

Мне так больно, но не понятно,

Как оттереть теперь свою душу от твоих пятен.

Опять сошёл с ума.

Скажи, что чушь это!

Почему наша любовь тогда без сюжета?

Дверь закрыта, только глаза открыты.

Я пьяный в доску пишу тебе посты в твиттер.

Припев:

Пойми, что мы сломали всё сами, что мы однажды другими вдруг стали.

Теперь мне не собрать этот пазл.

Теперь мне не забыть эти фразы.

Пойми, что мы сломали всё сами, что мы однажды другими вдруг стали.

Теперь мне не собрать этот пазл.

Теперь мне не забыть эти фразы.

Op blote voeten op het asfalt wegrennen, struikelend over gedachten -

Ik wil me deze geschillen niet herinneren, laten we de ruzies achter de muren laten.

Als het buiten regent, als ik wacht en ik weet dat je niet komt.

Als mijn hart in brand staat.

Als ik een oud album in mijn handen heb,

Waar zijn jij en ik, weet je nog, we renden over de daken,

Later om middernacht gekeken.

En nu, we zijn nu weg,

Begrijp dat ik jouw wereld kan ontrafelen.

De zon schijnt niet meer fel voor ons.

Zo diep dat je daar geen anker kunt halen.

Het doet zoveel pijn, maar ik begrijp het niet

Hoe je nu je ziel van je vlekken kunt vegen.

Weer gek geworden.

Zeg dat het onzin is!

Waarom is onze liefde dan zonder een complot?

De deur is gesloten, alleen de ogen zijn open.

Ik zit dronken op het bord en schrijf je berichten op Twitter.

Refrein:

Begrijp dat we alles zelf kapot hebben gemaakt, dat we op een dag ineens anders werden.

Nu kan ik deze puzzel niet in elkaar zetten.

Nu kan ik deze zinnen niet meer vergeten.

Begrijp dat we alles zelf kapot hebben gemaakt, dat we op een dag ineens anders werden.

Nu kan ik deze puzzel niet in elkaar zetten.

Nu kan ik deze zinnen niet meer vergeten.

Versnel en spring.

Vlieg, ondanks de verliezen.

Ik wil me niet herinneren wat er is gebeurd

Ik wil ons leven niet waarmaken.

En we kunnen niet de hele waarheid zien,

Liefde is maar een droom, maar misschien wel echt

We zijn niet bij je - het was maar een droom

Onze gevoelens zijn overgeleverd aan genade.

De zon schijnt niet meer fel voor ons.

Zo diep dat je daar geen anker kunt halen.

Het doet zoveel pijn, maar ik begrijp het niet

Hoe je nu je ziel van je vlekken kunt vegen.

Weer gek geworden.

Zeg dat het onzin is!

Waarom is onze liefde dan zonder een complot?

De deur is gesloten, alleen de ogen zijn open.

Ik zit dronken op het bord en schrijf je berichten op Twitter.

Refrein:

Begrijp dat we alles zelf kapot hebben gemaakt, dat we op een dag ineens anders werden.

Nu kan ik deze puzzel niet in elkaar zetten.

Nu kan ik deze zinnen niet meer vergeten.

Begrijp dat we alles zelf kapot hebben gemaakt, dat we op een dag ineens anders werden.

Nu kan ik deze puzzel niet in elkaar zetten.

Nu kan ik deze zinnen niet meer vergeten.