Надо ли - ЕГОР КРИД

Мы с тобой играем разные роли,

Тем более, ты играешь с моей любовью.

Я на грани, на поле, поле боя,

По-любому, ты не по мне скучаешь, по-любому.

Листаю фотографии с альбома, где мы с тобою,

И нам кайфово, файл удалить с айфона.

Твое фото с фона, где ты с микрофоном

Поешь другому о любви, до боли знакомой.

Отключил Wi-Fi, интернета нет,

И тебя вдруг не стало, может ты мой проект.

Москва горит в огнях, три ночи на часах,

Но не горит в глазах запал, потух, пропал.

Твой вкус на губах, запах твоих волос

Запомню на года, хоть было не всерьёз,

Но вот в чем вопрос, кто друг для друга мы,

И я тебя люблю, но надо ли.

И мне всё это надо ли, надо ли,

Ведь друг от друга мы на дали, надо ли.

Мы будто на картине у Дали, у Дали,

А ты сотри и удали, удали.

Глоток воды утолит жажду в голове, ты удали дважды,

Отважный поступок не спать подряд пять суток,

Думать о тебе, считать секунды, минуты.

Пересеклись маршруты, еду на маршрутке,

До метро и после домой на попутке.

Нам не по пути, но ты погоди,

Сквозь эти паутины я прошёл и ты пройди.

Наши прогулки до Тверской в сторону Арбата,

Ведь мы с тобой любили ходить хоть куда-то.

Дата первой встречи запомню навечно,

Парк победы, я и ты, безумный вечер.

Но я сотру себе память, забуду и усну,

Но о тебе всегда напомнят о тебе тату.

Прыжок в пустоту, кто друг для друга мы,

Я тебя люблю, но надо ли.

И мне всё это надо ли, надо ли,

Ведь друг от друга мы на дали, надо ли.

Мы будто на картине у Дали, у Дали,

А ты сотри и удали, удали.

Jij en ik spelen verschillende rollen

Bovendien speel je met mijn liefde.

Ik ben aan de rand, op het veld, het slagveld

Hoe dan ook, je mist me toch niet.

Ik blader door de foto's uit het album, waar we bij jou zijn,

En we zijn verheugd om het bestand van de iPhone te verwijderen.

Je foto vanaf de achtergrond, waar je bent met een microfoon

Zing voor een ander over liefde, pijnlijk bekend.

Wifi uitgeschakeld, geen internet,

En ineens was je weg, misschien ben jij mijn project.

Moskou staat in brand, drie nachten op de klok,

Maar de lont brandt niet in de ogen, hij ging uit, verdween.

Je smaak op je lippen, de geur van je haar

Ik zal het me jaren herinneren, hoewel het niet serieus was,

Maar dat is de vraag, wie zijn wij voor elkaar,

En ik hou van je, maar is het nodig.

En heb ik dit allemaal nodig, heb ik het nodig,

We zijn tenslotte ver van elkaar, moet dat.

We zijn als in een schilderij van Dali, van Dali,

En je wist en verwijdert, verwijdert.

Een slok water zal de dorst in mijn hoofd lessen, je verwijdert het twee keer,

Een dappere daad van vijf dagen achter elkaar niet slapen,

Denkend aan jou, tellende seconden, minuten.

Gekruiste routes, ik neem een ​​minibus,

Voor de metro en na thuis een ritje.

We zijn niet onderweg, maar u wacht,

Door deze webben ging ik en jij passeert.

Onze wandelingen naar Tverskaya richting Arbat,

Per slot van rekening gingen jij en ik graag ergens heen.

Ik zal de datum van de eerste ontmoeting voor altijd onthouden,

Victory Park, ik en jij, gekke avond.

Maar ik zal mijn geheugen wissen, vergeten en in slaap vallen,

Maar tatoeages zullen je altijd aan jou herinneren.

Spring in de leegte, wie zijn wij voor elkaar,

Ik hou van je, maar is dat nodig?

En heb ik dit allemaal nodig, heb ik het nodig,

We zijn tenslotte ver van elkaar, moet dat.

We zijn als in een schilderij van Dali, van Dali,

En je wist en verwijdert, verwijdert.