Luiza - Edu Lobo, Antonio Carlos Jobim

Rua, espada nua

Boia no céu, imensa e amarela

Tão redonda, a lua, como flutua

Vem navegando o azul do firmamento

E num silêncio lento, um trovador cheio de estrelas

Escuta agora a canção que eu fiz pra te esquecer

Luiza, eu sou apenas um pobre amador

Apaixonado, um aprendiz do teu amor

Acorda, amor, que eu sei que embaixo

Desta neve mora um coração

Vem cá, Luiza, me dá tua mão

O teu desejo é sempre o meu desejo

Vem, me exorciza, dá-me tua boca

E a rosa louca vem me dar um beijo

E um raio de sol nos teus cabelos como um brilhante

Que, partindo a luz, explode em sete cores

Revelando então os sete mil amores

Que eu guardei somente pra te dar, Luiza, Luiza

straat, naakt zwaard

Zweven in de lucht, enorm en geel

Zo rond, de maan, hoe hij zweeft

Het komt zeilend door het blauw van het uitspansel

En in een langzame stilte, een troubadour vol sterren

Luister nu naar het lied dat ik heb gemaakt om je te vergeten

Luiza, ik ben maar een arme amateur

Verliefd, een leerling van jouw liefde

Word wakker, liefje, dat weet ik eronder

Van deze sneeuw leeft een hart

Kom hier, Luiza, geef me je hand

Jouw wens is altijd mijn wens

Kom, verdrijf me, geef me je mond

En de gekke roos komt me een kus geven

En een zonnestraal in je haar als een lichtje

Dat, door het licht te breken, explodeert in zeven kleuren

Dan de zevenduizend liefdes onthullend

Dat ik alleen maar om je te geven, Luiza, Luiza