Quién vive en tu piel - Edith Márquez

En el fondo de tus sentimientos

Me busco pero no me encuentro

En mis sueños te veo alejándote

Dime niño cual es el secreto

Que escondes bajo tus ojos de hielo

Y si me engañas me muero

Si me dejas otra vez

Y ahora

Quien me roba el ansia de tus besos

Quien desnuda el alma de tus sueños

Quien le pinta el sol a tu universo

Cada amanecer

Y ahora

Quien hechiza el duende de tus labios

Quien te de esperanza

Quien escribe amor en tu diario

Quien vive en tu piel

Quien, quien vive en tu piel

Tiembla el alma al decir te quiero

Una mentira nos inunda el cielo

Hoy tu mirada vacía

Ya no es la misma de ayer

Que hasta los árboles que arrastran los vientos

Se deshojan si llega el invierno

Hoy nuestra flor se marchita

En esta inmensidad

Y ahora

Quien me roba el ansia de tus besos

Quien desnuda el alma de tus sueños

Quien le pinta el sol a tu universo

Cada amanecer

Y ahora

Quien hechiza el duende de tus labios

Quien te de esperanza

Quien escribe amor en tu diario

Quien vive en tu piel

El aroma extraño de tu ropa

Y el sabor a nuevo de tu boca

Y esa herida que clavadita llevare…

Quien le pone luz a tu secreto

Quien desnuda el ángel de tu cuerpo

Quien le prende fuego a tu deseo

Cada anochecer

Quien le da ternura a tu silencio

Quien te espera al alba

Quien te quita lo que yo mas quiero

Si es otra mujer, ¿dime quien?

Op de bodem van je gevoelens

Ik zoek mezelf, maar ik kan mezelf niet vinden

In mijn dromen zie ik je weglopen

Vertel me kind, wat is het geheim?

Wat verberg je onder je ogen van ijs?

En als je me bedriegt, ga ik dood

als je me weer verlaat

En nu

Wie steelt mijn verlangen naar jouw kussen

Wie kleedt de ziel van je dromen uit

Wie schildert de zon naar jouw universum

Elke zonsopgang

En nu

Wie betovert de elf van je lippen

wie geeft je hoop?

Wie schrijft liefde in je dagboek

wie leeft er in jouw huid

Wie, wie leeft er in jouw huid

De ziel beeft als ze zegt dat ik van je hou

Een leugen overspoelt onze hemel

Vandaag je lege blik

Het is niet meer hetzelfde als gisteren

Dat zelfs de bomen die de wind meesleept

Ze verliezen hun bladeren als de winter komt

Vandaag verdort onze bloem

in deze onmetelijkheid

En nu

Wie steelt mijn verlangen naar jouw kussen

Wie kleedt de ziel van je dromen uit

Wie schildert de zon naar jouw universum

Elke zonsopgang

En nu

Wie betovert de elf van je lippen

wie geeft je hoop?

Wie schrijft liefde in je dagboek

wie leeft er in jouw huid

De vreemde geur van je kleren

En de nieuwe smaak van je mond

En die wond die ik met een spijker zal nemen...

Wie werpt licht op jouw geheim?

Wie kleedt de engel van je lichaam uit

Wie steekt jouw verlangen in brand

elke avond

Wie geeft tederheid aan je stilte?

wie wacht op je bij zonsopgang?

Wie neemt weg waar ik het meest van hou

Als het een andere vrouw is, vertel me dan wie?