Derroche - Edith Márquez

El reloj de cuerda suspendido

El teléfono desconectado

En una mesa, dos copas de vino

Y a la noche se le fué la mano…

Una luz rosada imaginamos

Comenzamos por probar el vino

Con mirarnos todo lo dijimos

Y a la noche se le fue la mano…

Si supiera contar todo lo que sentí

No quedó un lugar que no anduviera en tí…

Besos, ternura

Que derroche de amor

Cuanta locura

Besos, ternura

Que derroche de amor

Cuanta locura

Que no acabe esta noche

Ni esta luna de abril

Para entrar en el cielo, no es preciso morir

Besos, ternura

Que derroche de amor

Cuanta locura

Besos, ternura

Que derroche de amor

Cuanta locura

Parecíamos dos irracionales

Que se iban a morir mañana…

Derrochábamos, no importaba nada

Las reservas de los manantiales

Parecíamos dos irracionales

Que se iban a morir mañana…

Si pudiera contar, todo lo que sentí

No quedó un lugar que no anduviera en tí…

Besos, ternura

Que derroche de amor

Cuanta locura

Besos, ternura

Que derroche de amor

Cuanta locura

Que no acabe esta noche

Ni esta luna de abril

Para entrar en el cielo

No es preciso morir…

Besos, ternura

Y la noche es testigo de esta inmensa locura

Besos, ternura

Nuestra ruta de amor, se convierte en ternura

Besos, ternura

Besos…

De hangende opwindklok

De telefoon is losgekoppeld

Op een tafel, twee glazen wijn

En 's avonds liep het uit de hand...

Een rooskleurig licht dat we ons voorstellen

We beginnen met het proeven van de wijn

Met elkaar aankijkend zeiden we alles

En 's avonds liep het uit de hand...

Als ik wist hoe ik alles moest vertellen wat ik voelde

Er was geen plaats die niet in jou was...

kusjes, tederheid

wat een verspilling van liefde

hoe gek

kusjes, tederheid

wat een verspilling van liefde

hoe gek

Het stopt niet vanavond

Zelfs deze maan van april niet

Om de hemel binnen te gaan, hoef je niet te sterven

kusjes, tederheid

wat een verspilling van liefde

hoe gek

kusjes, tederheid

wat een verspilling van liefde

hoe gek

We leken twee irrationeel

Dat ze morgen zouden sterven...

We gaven uit, niets deed ertoe

De reserves van de bronnen

We leken twee irrationeel

Dat ze morgen zouden sterven...

Als ik kon tellen, alles wat ik voelde

Er was geen plaats die niet in jou was...

kusjes, tederheid

wat een verspilling van liefde

hoe gek

kusjes, tederheid

wat een verspilling van liefde

hoe gek

Het stopt niet vanavond

Zelfs deze maan van april niet

de hemel binnengaan

Je hoeft niet dood te gaan...

kusjes, tederheid

En de nacht is getuige van deze immense waanzin

kusjes, tederheid

Onze route van liefde, verandert in tederheid

kusjes, tederheid

Kusjes…