Song of the Furies - Edenian

Up and lead the dance of Fate!

Lift the song that mortals hate!

Tell what rights are ours on earth

Over all of human birth

Swift of foot to avenge are we!

He whose hands are clean and pure

Naught our wrath to dread hath he;

Calm his cloudless days endure

But the man that seeks to hide

Like him, his gore-bedewèd hands

Witnesses to them that died

The Furies' troop forever stands

For light our footsteps are

And perfect is our might

Awful remembrances of guilt and crime

Implacable to mortal prayer

O’er our victim come begin!

Come, the incantation sing

Frantic all and maddening

To the heart a brand of fire

Do you hear the Furies' hymn?

That which claims the senses dim

Tuneless to the gentle lyre

Withering the soul within

Pride of all of human birth

Glorious in the eye of day

Dishonored slowly melts away

Trod down, trampled to the earth

Far from the gods, unhonored, and heaven’s light

We hold our voiceless dwellings dread

All unapproached by living or by dead

What mortal feels not awe

Nor trembles at our name

Hearing our fate…

The eternal law…

For old is our fame

Might never yet of its due honors fail

Though 'neath the earth our realm in unsunned regions pale

Omhoog en leid de dans van het lot!

Til het lied op dat stervelingen haten!

Vertel welke rechten wij op aarde hebben

Over de hele menselijke geboorte

Snel van voet om te wreken zijn wij!

Hij wiens handen schoon en puur zijn

Onze toorn is niet te vrezen;

Kalm zijn wolkenloze dagen doorstaan

Maar de man die zich probeert te verbergen...

Net als hij, zijn met bloed besmeurde handen

Getuigen van hen die stierven

De troep van de Furies staat voor altijd

Voor licht zijn onze voetstappen

En perfect is onze macht

Vreselijke herinneringen aan schuld en misdaad

Onverbiddelijk voor het sterfelijke gebed

O'er ons slachtoffer, kom beginnen!

Kom, de bezwering zingen

Paniek allemaal en gekmakend

Naar het hart een brandmerk

Hoor je de hymne van de Furiën?

Dat wat de zintuigen claimt dim

Tuneless op de zachte lier

De ziel van binnen verwelken

Trots op alle menselijke geboorte

Glorieus in het oog van de dag

Dishonored smelt langzaam weg

Vertrapt, vertrapt op de aarde

Ver van de goden, niet geëerd, en het licht van de hemel

We houden onze stemloze woningen bang

Allemaal onbenaderd door levend of door dood

Welke sterveling voelt geen ontzag

Noch beeft bij onze naam

Ons lot horen...

De eeuwige wet...

Voor oud is onze roem

Misschien nog nooit van zijn verdiende eer mislukken

Hoewel 'onder de aarde ons rijk in onbelichte streken bleek'