Geçmişe Yolculuk - Şebnem Ferah

Bugün kendimi kuru yapraklarla kaplı

Çıkmaz bir sokağa benzetiyorum

Sadece o sokakta yaşayanlar üzerimden

Gelip geçiyor

Bugün kendimi odalarından çoğu boş

Bazen dolan bir otel gibi hissediyorum

Içimden ne hayatlar ne hikayeler ne aşklar

Geçip gidiyor

Ben böyle değildim ne zaman kayboldum

Rüzgarla dans ederdim ne zaman savruldum

Bir ses duydum geçmiş zamandan

Bir ses duydum küçük bir kızdan

Bir bilet istiyorum

Sadece gidiş olsun

Çocukluğun saflığına

Gidip orda yaşamam gerek

Bilet istiyorum

Tek kişilik olsun

Yarına çıkabilmem için

Heyecanı hatırlamam gerek

Bugün kendimi parktaki bir bank gibi

Sessiz ve sabit hissediyorum

Geceleri üzerimde şehrin ışıkları

Yatıp uyuyor

Bugün kendimi tonlarca yük taşıyan

Gemilerin denizi gibi hissediyorum

Kaldırma kuvvetim var ama şehrin atıkları

Içime akıyor

Ben böyle değildim ne zaman kayboldum

Rüzgarla dans ederdim ne zaman savruldum

Bir ses duydum geçmiş zamandan

Bir ses duydum küçük bir kızdan

Bir bilet istiyorum

Sadece gidiş olsun

Çocukluğun saflığına

Gidip orda yaşamam gerek

Bilet istiyorum

Tek kişilik olsun

Yarına çıkabilmem için

Heyecanı hatırlamam gerek

Bir bilet istiyorum

Çocukluğun saflığına

Bilet istiyorum

Tek kişilik olsun

Yarına çıkabilmem için

Heyecanı hatırlamam gerek

Vandaag bedekte ik mezelf met droge bladeren

Ik vergelijk het met een doodlopende straat

Alleen degenen die in die straat wonen, zijn op mij

komt en gaat

Vandaag bevind ik me in de meeste lege kamers

Soms heb ik het gevoel dat een hotel volloopt

In mij, noch levens, noch verhalen, noch liefdes

langskomen

Ik was niet zo toen ik verdwaalde

Ik danste met de wind als ik werd geblazen

Ik hoorde een stem uit het verleden

Ik hoorde een stem van een klein meisje

ik wil een kaartje

ga gewoon aan de slag

Naar de puurheid van de kindertijd

Ik moet daar gaan wonen

ik wil een kaartje

vrijgezel zijn

zodat ik naar morgen kan gaan

Ik moet de opwinding onthouden

Vandaag voel ik me als een bankje in het park

Ik voel me stil en stabiel

Stadslichten op mij 's nachts

liggen en slapen

Vandaag draag ik een ton gewicht

Ik voel me als de zee van schepen

Ik heb het drijfvermogen, maar de verspilling van de stad

stroomt in mij

Ik was niet zo toen ik verdwaalde

Ik danste met de wind als ik werd geblazen

Ik hoorde een stem uit het verleden

Ik hoorde een stem van een klein meisje

ik wil een kaartje

ga gewoon aan de slag

Naar de puurheid van de kindertijd

Ik moet daar gaan wonen

ik wil een kaartje

vrijgezel zijn

zodat ik naar morgen kan gaan

Ik moet de opwinding onthouden

ik wil een kaartje

Naar de puurheid van de kindertijd

ik wil een kaartje

vrijgezel zijn

zodat ik naar morgen kan gaan

Ik moet de opwinding onthouden