Life Made Me Beautiful At Forty - Eartha Kitt, Jerry Bergonzi, Rolf Kühn

I’ve been through clouds and stormy skies

On different worlds, all filled with lives

I’ve traveled through the steams of lovers

And wiped my tears upon their covers

I’ve lived a life of rogue and queen

And died my hair to fit the scene

I’ve had my ups, I’ve had my downs

And sipped champagne with worldly crowns

I’ve been as honest as I could

And ashamed, the shame that knows I should

I’ve been loved and I’ve been lied to

And found a few shoulders I could cry to

And all those years I thought life naughty, ah-hah

Should make me beautiful at forty

For life’s not been so bad to take

For now I’ve cut life’s golden cake

Into a million tiny squares

And with each piece recall the years

The taste of life has not been so bad

Between the tears and joys I’ve had

But with some good and a little singing

She always allowed me to get a grin

And all those years I’ve spent on my youth

Thinking knowledge brought the truth

I know life has her games to play

And puzzles it, crackling play

So, graves are dug and wars are lost

But life goes on at any cost

I do think life has made me wiser

So there is no reason to disguise her

Even tried to rearrange her

She has been fair, I would not change her, hah-hum

She presents me life so simply

In a cup that’s almost empty

With a little wine to tease me

But not enough to really please me

And if I drink, and let her take me

She is wise enough to wake me

But only after dreams and visions

Allowing me to see these decisions, ah-hah

All those years I thought life naughty

She made me beautiful at forty

Ik ben door wolken en stormachtige luchten geweest

Op verschillende werelden, allemaal gevuld met levens

Ik heb door de stoom van geliefden gereisd

En veegde mijn tranen af ​​aan hun dekens

Ik heb een leven van schurk en koningin geleefd

En stierf mijn haar om in de scene te passen

Ik heb mijn ups gehad, ik heb mijn downs gehad

En nipte champagne met wereldse kronen

Ik ben zo eerlijk geweest als ik kon

En beschaamd, de schaamte die weet dat ik zou moeten

Er is van me gehouden en er is tegen me gelogen

En vond een paar schouders waar ik bij kon huilen

En al die jaren vond ik het leven stout, ah-hah

Zou me op mijn veertigste mooi moeten maken

Want het leven was niet zo slecht om te nemen

Voor nu heb ik de gouden cake van het leven aangesneden

In een miljoen kleine vierkantjes

En met elk stuk terugdenken aan de jaren

De smaak van het leven is nog niet zo slecht geweest

Tussen de tranen en vreugden die ik heb gehad

Maar met wat goeds en een beetje zang

Ze stond me altijd toe om te grijnzen

En al die jaren die ik aan mijn jeugd heb besteed

Denken dat kennis de waarheid bracht

Ik weet dat het leven haar games heeft om te spelen

En puzzelt het, knetterend spel

Dus er worden graven gegraven en oorlogen verloren

Maar het leven gaat ten koste van alles door

Ik denk echt dat het leven me wijzer heeft gemaakt

Er is dus geen reden om haar te vermommen

Heb zelfs geprobeerd haar te herschikken

Ze is eerlijk geweest, ik zou haar niet veranderen, hah-hum

Ze presenteert me het leven zo eenvoudig

In een kopje dat bijna leeg is

Met een beetje wijn om me te plagen

Maar niet genoeg om me echt te plezieren

En als ik drink, en laat haar mij meenemen

Ze is wijs genoeg om me wakker te maken

Maar alleen na dromen en visioenen

Zodat ik deze beslissingen kan zien, ah-hah

Al die jaren vond ik het leven stout

Ze maakte me mooi op mijn veertigste