Solemnity - Earth and Pillars

Destiny, the doom of time

For the passing is crystal

Yet the stone here lies

Thy sight, no eyes

Feel the spirit beyond its shine

Burn like a fire that never dies

For the solemn to Thy yell down bows

As Thy voice through the aether flows

For the silence of the ages Thou withstand

As the sound of Thy chant here descends

All things are long passed away and far

A light is shining but a distant star

From which it still comes to me

Has been dead a thousand years

Beneath the sky’s vast dome, I long to prey

Of all the stars there must be far away

A single star which still exists, apart

Alone has endured

All space commands

‘Tween white pillars

In the high heavens stands

Het lot, de ondergang van de tijd

Voor het voorbijgaan is kristal

Toch ligt de steen hier

Uw zicht, geen ogen

Voel de geest voorbij zijn glans

Brand als een vuur dat nooit dooft

Voor de plechtige plechtigheid voor Uw smeekbeden

Terwijl Uw stem door de ether stroomt

Voor de stilte van de eeuwen die U weerstaat

Terwijl het geluid van Uw gezang hier neerdaalt

Alle dingen zijn al lang voorbij en ver weg

Er schijnt een licht maar een verre ster

Waarvan het nog steeds tot mij komt

Is al duizend jaar dood

Onder de enorme koepel van de hemel verlang ik naar een prooi

Van alle sterren moet er ver weg zijn

Een enkele ster die nog steeds bestaat, afgezien van

Alleen heeft doorstaan

Alle spatieopdrachten

‘Tween witte pilaren

In de hoge hemel staat