Едем из Гоа - Джи Вилкс / G Wylx, Триагрутрика

Вот, мы приехали с ГОА, и че тут по чем, а?

В Москве не осень.

А чё?

А что-то серое с дождем.

А!

Облом и обсер, мы трем обо всем,

Плывем в лужах карасем, в восемь уже косит в сон.

Ёу!

И сбросив свой капюшон, словно груза мешок,

Забросив полтишок на посошок и на горшок.

С неба порошок, а мне и тут хорошо.

За стенкой поет Элтон Джон, а он ведь грува не лишен.

Чтобы еще раз я пошел в tour-shop?

Да ни за что!

И чтобы, как пижон на визовый режим?

No!

В кожаной сумке на колесиках шмоток мешок,

Шлепок и шорт, парашюта бошек и шпрот.

В море большом, я — просто маленький плот над душой.

Мне ближе двор, что я нашел, когда был малышом.

И пусть дух катакомб, зато ближе пешком,

Прощай, недешевый город, где все хорошо.

— Едем из ГОА!

— Ну, и как?

— Все сожгли нах!

— Все прожгли?

— Да, ну так мы зажгли, вах!

Чистоган, хоть река не океан, это жесть, брат.

Я пакую чемодан.

— Едем из ГОА!

— Ну, и как?

— Ничего так.

— Что с плечом, брат?

— Я тут не при чем, брат!

Мне домой надо, там уже зима, мрак.

Это так круто, это прям ништяк, брат.

Те же гаражи, те же этажи,

Заснеженные крыши дышат свежестью горных вершин.

Я не знаю, как выжить в Париже, я там не жил.

Вижу лишь то, что я вижу.

«Жека, так и напиши».

Не кипишуем, ровно дышим, да, братишка, это — наша жизнь.

Мы прожигаем минуты, потом спешим.

Бывает, даже в своих ближних мы не видим души, и мы бежим.

Так паршиво от ошибок и лжи.

Я возвращаюсь в свой город, я открываю балкон,

Четыре тысячи оборотов снова крутит мотор.

Снова повтор образов и форм,

Тот же двор, тот же район, тот же дом.

— Ну, и как?

— Ну, я рад, брат, едем из ГОА!

— Ну, так как?

— Да, ништяк!

— Ну, прости уж, но мне ближе слякоть, чем пляж, гашик, чем хаш.

Наш экипаж пакует багаж, бон вояж.

Машет с крыш десятиэтажных башен.

— Едем из ГОА.

— Ну, так как?

— Да, ништяк!

— Ну, прости уж, но мне ближе слякоть, чем пляж,

Гашик, чем хаш, хотя ниче пейзаж, красивый загорелый беляш,

Но мы в Челябу, на наш микраж.

ГОА!

Ну, пока!

Последний бокал и и в облака.

Не больше питяка на дне кошелька.

В руках рюкзак, сок, фары на глазах,

Песок в трусах засох.

Нет, это был не сон, на всю пляжный музон.

Солнце над горизонтом, Отдых без тормозов.

Теплый ветер в лицо.

Шорты, сланцы, кольцо —

Образцовое говнецо.

— Ну, че, и как?

— Да ништяк, а на родине, сейчас, скажем так:

Скрипучий дубак, черные сугробы, злые голодные копы,

Тяжелое свинцовое небо, суровый рэпак.

Две недели безделья пулей пролетели.

Под Ачидабу заметали лютые метели.

Повидали не только стены отелей,

Что хотели ели, спали сколько хотели.

Две недели безделья пролетели,

Пока Челябу заметали метели.

Повидали не только стены отелей,

Что хотели пили, вставали, когда хотели.

Go, go, go ГОА!

В песке нога,

Нам домой уже пора обратно, ждут дела.

Самолеты-перелеты, этот как игра,

Мы в баланде на Челябой смаляга-берега.

Муз подключаю, Челяба раскачала.

Заезжаю во двор, как будто все сначала.

Тачки валят, сабвуфер перепонки продувает.

За спиной салют — это для меня Челяба взрывает.

По ходу так встречает, от души всей желает.

На ГОА, бывает уезжаю, отдыхаю.

Как в раю хожу, и это понимаю.

Буду там опять, искупаюсь, даже не бухаю.

Это про ГОА пар, два Джи, ТГК,

Танцевальные мотивы, пошатнулись города.

Борода расшевелилась от индийского ветра,

Пора домой уже, в челябинские гетто.

Мы идем из ГОА обратно,

Аккуратно отдохнули, не оставив в своей карме пятна.

Пока, Бага, по стенке плачет тага.

По Дита стрит идем на байках бандой, нам так надо.

Я под баньяном скручивал ловко скруджи,

Сила природы здоровается прям тут же.

«Эй, мэн, вотсап?»

— кричу я дрэдастому расте,

И по традиции беру себе браслет на счастье.

Нам остыть, тебе прямиком с Гималаев,

Старый стиль в новой форме от прежних хозяев.

Сегодня наш любимый день, спасибо, море!

Спасибо, солнце, спасибо, воздух и земля!

Прискакала лошадь, тихо уползла змея.

Я фаяманю доброго чилома за землян,

Чтоб ярким пламенем пылал пыльный Бабилан.

— Едем из ГОА!

— Ну, и как?

— Все сожгли нах!

— Все прожгли?

— Да, ну так мы зажгли, вах!

Чистоган, хоть река не океан, это жесть, брат.

Я пакую чемодан.

— Едем из ГОА!

— Ну, и как?

— Ничего так.

— Что с плечом, брат?

— Я тут не при чем, брат!

Мне домой надо, там уже зима, мрак.

Это так круто, это прям ништяк, брат.

— Едем из ГОА!

— Ну, и как?

— Все сожгли нах!

— Все прожгли?

— Да, ну так мы зажгли, вах!

Чистоган, хоть река не океан, это жесть, брат.

Я пакую чемодан.

— Едем из ГОА!

— Ну, и как?

— Ничего так.

— Что с плечом, брат?

— Я тут не при чем, брат!

Мне домой надо, там уже зима, мрак.

Это так круто, это прям ништяк, брат.

Dus we kwamen van GOA, en wat heeft het voor zin?

Het is geen herfst in Moskou.

Wat?

En iets grijs met regen.

EN!

Bummer en waarnemer, we praten over alles,

We zwemmen in plassen als kroeskarpers, om acht uur maaien we al in een droom.

Jo!

En je kap afgooien als een zak met vracht,

Een halve tuimelaar op de weg en op de pot gooien.

Poeder uit de lucht, maar ook hier voel ik me goed.

Elton John zingt achter de muur, en hij is niet zonder groove.

Zodat ik weer eens naar de tourshop ga?

Ja, voor niets!

En om, als een kerel met een visumregime?

Nee!

In een leren tas op wieltjes, een tas met kleren,

Slap en shorts, parachutekoppen en sprot.

In de grote zee ben ik slechts een klein vlot boven de ziel.

Ik ben dichter bij de tuin die ik vond toen ik een kind was.

En laat de geest van de catacomben, maar dichterbij te voet,

Vaarwel, dure stad waar alles in orde is.

- We verlaten GOA!

- Dus hoe?

- Ze hebben alles verbrand!

- Hebben ze alles verbrand?

- Ja, nou, we hebben het aangestoken, wah!

Chistogan, ook al is de rivier geen oceaan, hij is zwaar, broer.

Ik ben mijn koffer aan het inpakken.

- We verlaten GOA!

- Dus hoe?

- Redelijk goed.

— Wat is er met de schouder, broeder?

- Ik heb er niets mee te maken, broeder!

Ik moet naar huis, het is al winter, duisternis.

Dit is zo cool, dit is echte nishtyak, broeder.

Dezelfde garages, dezelfde verdiepingen

Besneeuwde daken ademen de frisheid van bergtoppen.

Ik weet niet hoe ik moet overleven in Parijs, ik heb daar niet gewoond.

Ik zie alleen wat ik zie.

"Jeka, schrijf zo."

We koken niet, we ademen gelijkmatig, ja, broeder, dit is ons leven.

We branden minuten en haasten ons dan.

Het komt voor dat we zelfs in onze buren de ziel niet zien, en we rennen.

Zo slecht van fouten en leugens.

Ik keer terug naar mijn stad, ik open een balkon,

Vierduizend omwentelingen laat de motor weer draaien.

Opnieuw de herhaling van beelden en vormen,

Dezelfde tuin, dezelfde wijk, hetzelfde huis.

- Dus hoe?

- Nou, ik ben blij, broer, we gaan van GOA!

- Nou, hoe is het?

- Ja, nishtyak!

- Het spijt me, maar slush is dichter bij mij dan het strand, hasjik dan hasj.

Onze bemanning is bagage aan het inpakken, goede reis.

Zwaaien vanaf de daken van torens van tien verdiepingen.

— We gaan van GOA.

- Nou, hoe is het?

- Ja, nishtyak!

- Het spijt me, maar sneeuwbrij is dichter bij mij dan het strand.

Hasik dan hasj, hoewel het landschap mooi is, mooie gebruinde belyash,

Maar we zijn in Chelyaba, op onze luchtspiegeling.

GOA!

Dag dan!

Het laatste glas en en de wolken in.

Geen drank meer op de bodem van de portemonnee.

In de handen van een rugzak, sap, koplampen op de ogen,

Het zand in de korte broek is opgedroogd.

Nee, het was geen droom, voor de hele strandmuziek.

De zon staat boven de horizon, Rust zonder remmen.

Warme wind in het gezicht.

Shorts, leien, ring -

Voorbeeldige shit.

- Wel, wat en hoe?

- Ja, nishtyak, maar laten we in het thuisland dit zeggen:

Piepende eik, zwarte sneeuwbanken, boze hongerige agenten,

Zware loden lucht, harde herverpakking.

Twee weken nietsdoen vlogen als een kogel voorbij.

Hevige sneeuwstormen raasden over Achidaba.

We zagen niet alleen de muren van hotels,

Ze aten wat ze wilden, sliepen zoveel als ze wilden.

Twee weken van nietsdoen vlogen voorbij,

Terwijl Chelyaba werd meegesleurd door sneeuwstormen.

We zagen niet alleen de muren van hotels,

Ze dronken wat ze wilden, stonden op wanneer ze wilden.

Ga, ga, ga GOA!

Voet in het zand

Het is tijd dat we naar huis gaan, de dingen wachten.

Vluchtvliegtuigen, deze is als een spel

We zitten in de pap aan de Chelyabay Smalyaga-oever.

Ik verbind de muzen, Chelyaba schudde.

Ik rijd het erf op, alsof alles weer voorbij is.

Kruiwagens worden omgegooid, de subwoofer blaast door de membranen.

Vuurwerk achter me - dit is Chelyaba die voor me opblaast.

Onderweg ontmoet hij elkaar zo, wensen met heel zijn hart.

Soms ga ik naar GOA, ik rust uit.

Het is alsof ik in het paradijs wandel, en ik begrijp het.

Ik zal er weer zijn, ik zal zwemmen, ik zal niet eens drinken.

Dit gaat over GOA-koppels, twee G's, THC,

Dansmotieven, de steden schudden.

De baard bewoog door de Indiase wind,

Het is al tijd om naar huis te gaan, naar de getto's van Tsjeljabinsk.

We gaan terug van GOA,

We rustten voorzichtig en lieten geen smet achter in ons karma.

Voor nu, Baga, huilt de taga aan de muur.

We lopen op de fiets door Ditastraat in een bende, zo hebben we het nodig.

Ik draaide behendig Scroogie onder de banyanboom,

De kracht van de natuur begroet je daar.

"Hé man, watsap?"

- Ik schreeuw naar de gevreesde groei,

En traditiegetrouw neem ik een armband voor geluk.

Laten we afkoelen, je komt rechtstreeks uit de Himalaya,

Oude stijl in een nieuwe vorm van de vorige eigenaren.

Vandaag is onze favoriete dag, bedankt, zee!

Bedankt zon, bedankt lucht en aarde!

Een paard galoppeerde, een slang kroop stilletjes weg.

Ik fayaman een goede chilom voor aardbewoners,

Zodat de stoffige Babilan brandde met een heldere vlam.

- We verlaten GOA!

- Dus hoe?

- Ze hebben alles verbrand!

- Hebben ze alles verbrand?

- Ja, nou, we hebben het aangestoken, wah!

Chistogan, ook al is de rivier geen oceaan, hij is zwaar, broer.

Ik ben mijn koffer aan het inpakken.

- We verlaten GOA!

- Dus hoe?

- Redelijk goed.

— Wat is er met de schouder, broeder?

- Ik heb er niets mee te maken, broeder!

Ik moet naar huis, het is al winter, duisternis.

Dit is zo cool, dit is echte nishtyak, broeder.

- We verlaten GOA!

- Dus hoe?

- Ze hebben alles verbrand!

- Hebben ze alles verbrand?

- Ja, nou, we hebben het aangestoken, wah!

Chistogan, ook al is de rivier geen oceaan, hij is zwaar, broer.

Ik ben mijn koffer aan het inpakken.

- We verlaten GOA!

- Dus hoe?

- Redelijk goed.

— Wat is er met de schouder, broeder?

- Ik heb er niets mee te maken, broeder!

Ik moet naar huis, het is al winter, duisternis.

Dit is zo cool, dit is echte nishtyak, broeder.