Path to the Land of Visions - Dying Passion

You’re said to fancy behold my most secret dreams

I cannot tell if I’m able to reveal

My mind itself is going to glimpse their pieces

Cannot see them as the whole

They are sharp as a razor

Long is the path to the land of visions

Let yourself be seized by fear that’s gripping your soul

Plunge straight in the ice-storm

Listen well to its invocating roar

As soon as the blood in your veins grows cold

You may be warmed up by awareness, you’ll be number one

We’ll be flying, high in the air

Through night and day

You can’t tell apart two different spells

The sun and stars don’t belong to the sky

Obscure clouds remains

Beyond the raging waters there’s our destiny

Where stone and stone unite in harmony

That’s where my relics dwell, there was my home

Where I had lived long time ago

Memories float back in mind, like black crows

Don’t look at me as tears are running down my face

Here’s the well, further lives stream only muddy river

The pain of wound that´s never healing… never healing… never

Despite of being your guide, I’ve suddenly grown speechless

I thought that next to you all will be different

But there’s blood on my hands again

After ages all comes back again…

After ages all comes back again

Er wordt gezegd dat je mijn meest geheime dromen zou willen zien

Ik kan niet zeggen of ik kan onthullen

Mijn geest zelf gaat een glimp opvangen van hun stukjes

Kan ze niet als geheel zien

Ze zijn zo scherp als een scheermes

Lang is het pad naar het land van visioenen

Laat je meeslepen door angst die je ziel in zijn greep houdt

Duik recht in de ijsstorm

Luister goed naar het aanroepende gebrul

Zodra het bloed in je aderen koud wordt

Je wordt misschien opgewarmd door bewustzijn, je wordt nummer één

We vliegen, hoog in de lucht

Door dag en nacht

Je kunt twee verschillende spreuken niet van elkaar onderscheiden

De zon en de sterren horen niet bij de lucht

Duistere wolken blijven

Voorbij de woeste wateren is ons lot

Waar steen en steen in harmonie samenkomen

Dat is waar mijn relikwieën wonen, daar was mijn thuis

Waar ik lang geleden had gewoond

Herinneringen komen terug in je hoofd, als zwarte kraaien

Kijk me niet aan terwijl de tranen over mijn wangen lopen

Hier is de bron, verder leeft stroom alleen modderige rivier

De pijn van een wond die nooit geneest... nooit geneest... nooit

Ondanks dat ik je gids ben, ben ik plotseling sprakeloos geworden

Ik dacht dat naast jullie allemaal anders zou zijn

Maar er kleeft weer bloed aan mijn handen

Na eeuwen komt alles weer terug...

Na eeuwen komt alles weer terug