El duelo - Duncan Dhu

Esta luz blanca del invierno, que calienta el día a día, el hielo eterno,

el infierno, con una tibia calma

Sueños contra el viento, recuerdos medio congelados, dicen que ha caído el

firmamento en un campo abandonado

Pidiendo tiempo muerto, atraviesa el corazón el aliento de lo incierto de una

estrella fugaz

Somos como flores raras sin pétalos al sol y sin las cosa claras solo si lavan

de mas

Adelantando a las tinieblas por las curvas sin señal y faz de cielo,

veo cometas en la niebla, sombras en el suelo

Las calles se estrangulan cuando llegan a ninguna parte, hasta las noches

aúllan al alejarte

Este cambio de sentido, estos balcones que asoman a un tiempo que se ha ido,

este nuevo amanecer

Este canto de sirena, este rumbo desnotado por las luces y las penas,

este desaparecer

Una ruta silenciosa, amos entre las baldosa

Sueños contra el viento, recuerdos medio congelados, dicen que ha caído el

firmamento en un campo abandonado

Tus respuestas se han perdido mis preguntas han descarrilado en un tren hacia

lo conocido desorientado

Dit witte licht van de winter, dat de dag tot dag verwarmt, het eeuwige ijs,

hel, met een lauwe kalmte

Dromen tegen de wind in, half bevroren herinneringen, ze zeggen dat de dag is gevallen

firmament in een verlaten veld

Vragen om een ​​time-out, de adem van het onzekere van een

Vallende ster

We zijn als zeldzame bloemen zonder bloemblaadjes in de zon en zonder licht alleen als ze wassen

de rest

De duisternis inhalen door de bochten zonder signaal en gezicht van de lucht,

Ik zie vliegers in de mist, schaduwen op de grond

De straten stikken als ze nergens komen, tot de nachten

ze huilen als je wegloopt

Deze verandering van richting, deze balkons die uitkijken op een tijd die voorbij is,

deze nieuwe dageraad

Het lied van deze sirene, deze koers onopgemerkt door licht en verdriet,

dit verdwijnt

Een stille route, meesters tussen de tegels

Dromen tegen de wind in, half bevroren herinneringen, ze zeggen dat de dag is gevallen

firmament in een verlaten veld

Uw antwoorden zijn verloren gegaan, mijn vragen zijn ontspoord in een trein naar

de bekende gedesoriënteerde