Cuando llegue el fin - Duncan Dhu

Una pausa, un respiro

No hay combustible para despegar

Las dunas teñidas de rubio platino

Tendidas de espaldas a la inmensidad

No habrá enigmas para acariciar

Cuando te alejes de mí

Los desiertos se cruzan en ningún lugar

Nos veremos allí

Los sueños sueñan, las estrellas se estrellan

Las promesas prometen paraísos perdidos

Las penas llegan, las flechas vuelan

Las vida avanza con el labio partido

No habrá dinero para pagar

Lo que te lleves de mí

Sírveme una copa en la que naufragar

Cuando te largues de aquí

Compré una ficha en un túnel de lavado

Para este polvoriento corazón

Y preguntarle a la cara

A este viento cansado

Cuánto duele pedir perdón

Cuando llegue el fin

Cuando llegue el fin

Una pausa, un respiro

La rosa de los vientos que se pudra al sol

Un nigromante arrepentido

Entre nubes de olvido y vapores de alcohol

Quema todo aquello que no cumplí

Cuando te acuerdes de mí

No quedarán eternidades para compartir

Cuando llegue el fin

Compré una ficha en un túnel de lavado

Para este polvoriento corazón

Y preguntarle a la cara

A este viento cansado

Cuánto duele pedir perdón

Cuando llegue el fin

Cuando llegue el fin

Cuando llegue el fin

Cuando llegue el fin

Een pauze, een adem

Geen brandstof om op te stijgen

De duinen geverfd platina blond

Liggend met je rug naar de onmetelijkheid

Er zullen geen raadsels zijn om te strelen

als je bij me wegloopt

Woestijnen kruisen nergens

zie je daar

Dromen dromen, sterren crashen

De beloften beloven verloren paradijzen

verdriet komt, pijlen vliegen

Het leven gaat verder met een gespleten lip

Er zal geen geld zijn om te betalen

wat je van me neemt

Schenk me een drankje in om schipbreuk te lijden

als je hier wegkomt

Ik heb een token gekocht bij een wasstraat

Voor dit stoffige hart

En vraag hem in het gezicht

Naar deze vermoeide wind

hoeveel pijn het doet om je te verontschuldigen

als het einde komt

als het einde komt

Een pauze, een adem

De kompasroos die rot in de zon

Een berouwvolle necromancer

Tussen wolken van vergetelheid en dampen van alcohol

Verbrand alles wat ik niet heb vervuld

Wanneer je je mij herinnert

Er zullen geen eeuwigheden meer over zijn om te delen

als het einde komt

Ik heb een token gekocht bij een wasstraat

Voor dit stoffige hart

En vraag hem in het gezicht

Naar deze vermoeide wind

hoeveel pijn het doet om je te verontschuldigen

als het einde komt

als het einde komt

als het einde komt

als het einde komt