Society Gates - Dub Fx

humanity is conformity

conformity is society

society is this reality

the faces that saw me,

and the angels that warned me,

they told me to run,

and dispose of the gun,

i could have escaped,

be gone with no trace,

instead i just stayed,

within society’s gates

'cause i can run, but i can’t hide,

and i must justify,

the way i live my life,

until the day i die,

i live within these gates,

i can not go against,

so i must think it through,

until there’s nothing left to do they said i was crazy,

and they called me a fool,

but words can not change me,

and my respect for the rules,

i maybe part of the system,

oh but if i could rule this land,

the rules would be different,

but i am just one man…

i am one man

so i wish i was under a tree,

far away from society,

where the only truth in me,

is the soothin sound of my own entity,

where my other voices is free,

it expresses word of glee,

to return, to a stable form of reality-ty-ty-ty

but i’m inside of that tree,

that tree’s inside of another tree,

the perplexity is infinity,

so i will just chill with a spliff

menselijkheid is conformiteit

conformiteit is de samenleving

de samenleving is deze realiteit

de gezichten die mij zagen,

en de engelen die mij waarschuwden,

ze zeiden dat ik moest rennen,

en gooi het pistool weg,

ik had kunnen ontsnappen,

weggaan zonder sporen,

in plaats daarvan bleef ik gewoon,

binnen de poorten van de samenleving

want ik kan rennen, maar ik kan me niet verbergen,

en ik moet rechtvaardigen,

de manier waarop ik mijn leven leef,

tot de dag dat ik sterf,

ik woon binnen deze poorten,

ik kan niet tegen,

dus ik moet er goed over nadenken

totdat er niets meer te doen was, zeiden ze dat ik gek was,

en ze noemden me een dwaas,

maar woorden kunnen mij niet veranderen,

en mijn respect voor de regels,

ik maak misschien deel uit van het systeem,

oh, maar als ik dit land zou kunnen regeren,

de regels zouden anders zijn,

maar ik ben maar één man...

ik ben een man

dus ik wou dat ik onder een boom was

ver weg van de samenleving,

waar de enige waarheid in mij,

is het rustgevende geluid van mijn eigen entiteit,

waar mijn andere stemmen vrij zijn,

het drukt een vrolijk woord uit,

terugkeren, naar een stabiele vorm van reality-ty-ty-ty

maar ik zit in die boom,

die boom zit in een andere boom,

de verbijstering is oneindig,

dus ik ga gewoon chillen met een spliff