Маяк - Drummatix, Texx

Холодно в тепле и не тает лёд

В этом тропике каменном моём

В котором ветры нагнали дыма

Я молю, вера - слёзы не лей

Любимая ты моя

Где новый день, размыкая веки

Кидает вызовы как тени кидают ветви

Снова завертит та карусель, но какая цель?

Только по пути нам бы слететь не давала цепь

Дали бы глянуть за поворот

Пока рутина вновь за собой не втянет в водоворот

Что ни день - то повтор, будто бы тут крутят момент в кольцо

Времени нет на сон и на голову давит небо свинцом

Где мой солнца свет?

Какой исполнить бы обряд мне

Чтобы пролился он в этих дебрях непроглядных и тёмных

Темней катакомб монотонных

Мелькнёт огонь вдали маяком маня томно

Холодно в тепле и не тает лёд

В этом тропике каменном моём

В котором ветры нагнали дыма

Я молю, вера - слёзы не лей

Любимая ты моя

Холодно в тепле и не тает лёд

В этом тропике каменном моём

В котором ветры нагнали дыма

Я молю, вера - слёзы не лей

Любимая ты моя

Видно по ходу погубят мили

Тяготы будут в пути пулями проникать навылет

Видимо долго пробыли мы в этом подполье пыльном

Там, где не продохнуть, увы, толку где нет от крыльев

Кто бы поведал - как быть, куда идти?

Кто направил бы, покуда не пылают те маяки?

Неприкаянны, пока тут мимолётом витают дни -

Увядаем вмиг;

кто-нибудь колыхнет этот маятник?

Люди друг другу казались другими

Кто кому музой, а кто кому гимном

Но все смело, как ураган настиг

В каких мы потерялись снах, в какой туманности?

А может там, где нам не спится?

Может там, где гибнут листья и блекнут лица?

Может где-то во вчера, в разных поясах

Но туда нет возврата, пропали адреса

Холодно в тепле и не тает лёд

В этом тропике каменном моём

В котором ветры нагнали дыма

Я молю, вера - слёзы не лей

Любимая ты моя

Холодно в тепле и не тает лёд

В этом тропике каменном моём

В котором ветры нагнали дыма

Я молю, вера - слёзы не лей

Любимая ты моя

Холодно в тепле и не тает лёд

В этом тропике каменном моём

В котором ветры нагнали дыма

Я молю, вера - слёзы не лей

Любимая ты моя

Холодно в тепле и не тает лёд

В этом тропике каменном моём

В котором ветры нагнали дыма

Я молю, вера - слёзы не лей

Любимая ты моя

Het is koud in de hitte en het ijs smelt niet

In deze stenen keerkring van mij

Waarin de wind de rook inhaalde

Ik bid, geloof - vergoot geen tranen

Je bent mijn geliefde

Waar is de nieuwe dag, de oogleden openen

Gooit uitdagingen zoals schaduwen takken gooien

Die carrousel gaat weer draaien, maar wat is het doel?

Alleen onderweg zouden we niet van de ketting vliegen

Zou eens om de hoek kijken

Totdat de routine weer de draaikolk in trekt

Elke dag is een herhaling, alsof ze het moment in de ring draaien

Er is geen tijd om te slapen en de lucht drukt met lood op het hoofd

Waar is mijn zonneschijn?

Welk ritueel zou ik uitvoeren?

Om het te morsen in deze ondoordringbare en donkere wildernis

Donkerder dan monotone catacomben

Vuur flitst in de verte loom wenkend

Het is koud in de hitte en het ijs smelt niet

In deze stenen keerkring van mij

Waarin de wind de rook inhaalde

Ik bid, geloof - vergoot geen tranen

Je bent mijn geliefde

Het is koud in de hitte en het ijs smelt niet

In deze stenen keerkring van mij

Waarin de wind de rook inhaalde

Ik bid, geloof - vergoot geen tranen

Je bent mijn geliefde

Het kan worden gezien langs de weg zal mijlen vernietigen

De ontberingen zullen er doorheen dringen met kogels onderweg

Blijkbaar hebben we lang in deze stoffige ondergrond doorgebracht

Waar je niet kunt ademen, helaas, waar er geen zin is vanuit de vleugels

Wie zou vertellen - hoe te zijn, waar te gaan?

Wie zou leiden totdat die bakens branden?

Rusteloos, terwijl de dagen hier vluchtig voorbijvliegen -

We vervagen onmiddellijk;

wie zwaait met deze slinger?

Mensen zagen er anders uit dan elkaar

Wie is een muze voor wie, en wie is een hymne voor wie?

Maar alles is gedurfd, zoals een orkaan heeft ingehaald

In welke dromen zijn we verloren, in welke nevel?

Of misschien waar we niet kunnen slapen?

Misschien waar de bladeren afsterven en gezichten vervagen?

Misschien ergens in gisteren, in verschillende zones

Maar er is geen terugkeer, adressen zijn weg

Het is koud in de hitte en het ijs smelt niet

In deze stenen keerkring van mij

Waarin de wind de rook inhaalde

Ik bid, geloof - vergoot geen tranen

Je bent mijn geliefde

Het is koud in de hitte en het ijs smelt niet

In deze stenen keerkring van mij

Waarin de wind de rook inhaalde

Ik bid, geloof - vergoot geen tranen

Je bent mijn geliefde

Het is koud in de hitte en het ijs smelt niet

In deze stenen keerkring van mij

Waarin de wind de rook inhaalde

Ik bid, geloof - vergoot geen tranen

Je bent mijn geliefde

Het is koud in de hitte en het ijs smelt niet

In deze stenen keerkring van mij

Waarin de wind de rook inhaalde

Ik bid, geloof - vergoot geen tranen

Je bent mijn geliefde