Wednesday - Drive-By Truckers

There was something in the envelope she passed him

That weighed more to him than paper and some ink

It had a hint of something darker and a hint of something sweet

And a little extra glue right on the tip

There was something in the pain that shot right through him

As he climbed up to the place he called his home

They say every man’s house should be his palace

But his castle stank of cat shit and alone

So he opened it and found a faded picture

Of a girl he’s never met, but somehow seen

Like a memory of a dream from early childhood

Like a virgin’s idea of release

She said «I can bend my arms until they’re backward

«But you can’t bend your will to take in mine

«And I could hold my breath until next Wednesday

«And still be doing fine»

He was sad in ways that he couldn’t tell her

Though she tried to make his sadness all her own

He couldn’t see the use in spreading sadness

So he took his dark depression and went home

She saw things in him that he never bargained

But it wasn’t enough to save either one of them

Because she took all that sadness one step further

And left him all alone to face the end

Er zat iets in de envelop die ze hem gaf

Dat woog meer voor hem dan papier en wat inkt

Het had een hint van iets donkerder en een hint van iets zoets

En een beetje extra lijm op de punt

Er was iets in de pijn dat dwars door hem heen schoot

Terwijl hij naar de plek klom die hij zijn thuis noemde,

Ze zeggen dat het huis van elke man zijn paleis moet zijn

Maar zijn kasteel stonk naar kattenpoep en alleen

Dus hij opende het en vond een vervaagde foto

Van een meisje dat hij nooit heeft ontmoet, maar op de een of andere manier heeft gezien

Als een herinnering aan een droom uit de vroege kindertijd

Zoals het idee van een maagd om vrij te komen

Ze zei: "Ik kan mijn armen buigen totdat ze achteruit zijn"

«Maar je kunt je wil niet buigen om de mijne op te nemen

«En ik kon mijn adem inhouden tot volgende week woensdag»

«En het gaat nog steeds goed»

Hij was verdrietig op manieren die hij haar niet kon vertellen

Hoewel ze probeerde zich zijn verdriet eigen te maken

Hij zag het nut niet in van het verspreiden van verdriet

Dus nam hij zijn donkere depressie en ging naar huis

Ze zag dingen in hem waar hij nooit op had gerekend

Maar het was niet genoeg om een ​​van beide te redden

Omdat ze al dat verdriet nog een stap verder bracht

En liet hem helemaal alleen om het einde onder ogen te zien