Dysmorphophobia - Dreariness

I inject once again this ocean in my veins.

Two claws scratch my throat,

Leaving blood and fierce despair.

A lullaby drives me in my delirium,

And the bones are dust.

Dust, dust everywhere.

Lying on the ground, the powder

Is a blanket of memories that swallow in tears.

Acidic tears and the ocean where I sail is now moving.

My body trembles.

Everything burns instantly, everything demorfs.

Dysmorphophobia in the mirror.

She is stuck inside of it.

I would like to save her.

Delirium, chronic delirium.

Heal me, inject happiness.

Heal me.

She is inside the mirror.

Dysmorphophobic complaint, the mirror breaks.

She is dead.

Her imagere there.

She is dead.

Ik injecteer deze oceaan opnieuw in mijn aderen.

Twee klauwen krabben aan mijn keel,

Bloed achterlatend en hevige wanhoop.

Een slaapliedje drijft me in mijn delirium,

En de botten zijn stof.

Stof, overal stof.

Liggend op de grond, het poeder

Is een deken van herinneringen die in tranen worden ingeslikt.

Zure tranen en de oceaan waar ik vaar nu beweegt.

Mijn lichaam beeft.

Alles brandt onmiddellijk, alles demorfeert.

Dysmorphofobie in de spiegel.

Ze zit erin vast.

Ik zou haar graag willen redden.

Delirium, chronisch delier.

Genees mij, injecteer geluk.

Genees mij.

Ze staat in de spiegel.

Dysmorfofobe klacht, de spiegel breekt.

Ze is dood.

Haar beeld daar.

Ze is dood.