Coming Home - Dreariness

These roses which I hold in my hands

Are dry and without spines

What once was an aching red

Sprinkles on my bitter wounds

And everything loses its color

A slight wind steals the last tired petal

And with it, my destiny

I let myself lulled by this cold winter

Hypothermia, I’m safe now

My infant dreams are lost in the snow

Which now makes it more pure

Purifing things now.

And my mind breaks down

And everything becomes redder

My footsteps, a trail of blood

While the loop is in its place

And maybe I’m coming home

With a white coat which is now my dress

With a white coat that will be my last dress

With a white coat that is my only fate

Hypothermia, I’m safe now

And I feel nothing, no more pain

Hypothermia, and the delicate winter song

Echoes in my head

And death is only closer now.

It embraces me, sweet snowflake warmer than my skin

And I’m about to drift into a white world

And my thoughts are white

And now I see everything white

Deze rozen die ik in mijn handen houd

Zijn droog en zonder stekels

Wat ooit een pijnlijk rood was?

Hagelslag op mijn bittere wonden

En alles verliest zijn kleur

Een lichte wind steelt het laatste vermoeide bloemblad

En daarmee mijn lot

Ik liet me in slaap wiegen door deze koude winter

Onderkoeling, ik ben nu veilig

Mijn kinderdromen gaan verloren in de sneeuw

Wat het nu puurder maakt

Nu dingen aan het zuiveren.

En mijn geest begeeft het

En alles wordt roder

Mijn voetstappen, een spoor van bloed

Terwijl de lus op zijn plaats zit

En misschien kom ik wel naar huis

Met een witte jas die nu mijn jurk is

Met een witte jas zal dat mijn laatste jurk zijn

Met een witte jas is dat mijn enige lot

Onderkoeling, ik ben nu veilig

En ik voel niets, geen pijn meer

Onderkoeling en het delicate winterlied

Echo's in mijn hoofd

En de dood is nu alleen dichterbij.

Het omhelst me, zoete sneeuwvlok warmer dan mijn huid

En ik sta op het punt een witte wereld binnen te drijven

En mijn gedachten zijn wit

En nu zie ik alles wit