Caruso - Doro

Qui dove il mare luccica

E tira forte il vento

Su una vecchia terrazza

Davanti al golfo di Surriento

Un uomo abbraccia una ragazza

Dopo che aveva pianto

Poi si schiarisce la voce

E ricomincia il canto

Te voglio bene assai

Ma tanto tanto bene, sai

È una cantena ormai

Che scioglie il sangue dint’e vene, sai

Vide le luci in mezzo al mare

Pensò alle notti là in America

Ma erano solo le lampare

E la bianca scia di un’elica

Guardò negli occhi la ragazza

Quegli occhi verdi come il mare

Poi all’improvisso uscì una lacrima

E lui credette d’affogare

Te voglio bene assai

Ma tanto tanto bene, sai

È una cantena ormai

Che sciogliei sangue dint’e vene, sai

Ma due occhi che ti guardano

Così vicini e veri

Ti fan scordare le parole

Confondono i pensieri

Te voglio bene assai

Ma tanto tanto bene, sai

È una cantena ormai

Che scioglie il sangue dint’e vene, sai

Te voglio bene assai

Ma tanto tanto bene sai

Hier waar de zee schijnt

En de wind waait hard

Op een oud terras

Voor de Golf van Surriento

Een man knuffelt een meisje

Nadat hij huilde

Dan schraapt hij zijn keel

En het zingen begint weer

ik hou heel veel van je

Maar heel, heel goed, weet je?

Het is nu een cantena

Dat doet het bloed in de aderen smelten, weet je?

Hij zag de lichten in het midden van de zee

Hij dacht aan de nachten daar in Amerika

Maar het waren alleen de lampen

En het witte spoor van een propeller

Hij keek het meisje in de ogen

Die groene ogen houden van de zee

Toen kwam er ineens een traan uit

En hij dacht dat hij verdronk

ik hou heel veel van je

Maar heel, heel goed, weet je?

Het is nu een cantena

Dat ik bloed in mijn aderen smolt, weet je?

Maar twee ogen die naar je kijken

Zo dichtbij en waar

Ze laten je de woorden vergeten

Ze verwarren gedachten

ik hou heel veel van je

Maar heel, heel goed, weet je?

Het is nu een cantena

Dat doet het bloed in de aderen smelten, weet je?

ik hou heel veel van je

Maar zo goed weet je