The Mountain - Donovan

It was up some laughing river where I’d gone to spend the day

I had such fantastic visions I could hardly stand to stay

And I stood within myself and suddenly felt free

And I stood above the burdens that puzzle you and me

I became awareness that was shared with all around

With the trees, the sky, the flowers, and the wind, the sun, the ground

I heard the birds were singing and I found them same as me

And I understood our sorrows and why they should not be

I saw this plane of living, it was nothing more than faith

A skin that covered glory, far beyond our love or hate

A living crystal fairyland where loving is our grace

A pyromanic garden that knows no time nor space

I saw what we’ve been doing to it, saw it as insane

Still a marching like good Christians with our wars, the sword, the flame

To crush all those damned infidels, defend what should be shame

And again I shared our sorrows and knew we all must bear the blame

I see it all as part of us to know and share alike

With a universal willingness to know and do what’s right

To understand our brotherness and stop this awful race

Let our children grow in peace, know their life shall not be waste

First there is a mountain, then it seems the mountain’s gone

But then, if you take another look, why, it’s been there all along

We can be just like that river as it laughs along its way

Or stand beneath the shadows that take the sun away

Het was een lachende rivier waar ik de dag was gaan doorbrengen

Ik had zulke fantastische visioenen dat ik het bijna niet kon uitstaan ​​om te blijven

En ik stond in mezelf en voelde me ineens vrij

En ik stond boven de lasten die jou en mij in verwarring brengen

Ik werd een bewustzijn dat met iedereen werd gedeeld

Met de bomen, de lucht, de bloemen en de wind, de zon, de grond

Ik hoorde dat de vogels zongen en ik vond ze hetzelfde als ik

En ik begreep ons verdriet en waarom het niet zo zou moeten zijn

Ik zag dit levensvlak, het was niets meer dan geloof

Een huid die glorie bedekte, ver voorbij onze liefde of haat

Een levend kristallen sprookjesland waar liefde onze genade is

Een pyromaantuin die geen tijd of ruimte kent

Ik zag wat we ermee gedaan hebben, vond het krankzinnig

Nog steeds marcheren als goede christenen met onze oorlogen, het zwaard, de vlam

Om al die verdomde ongelovigen te verpletteren, verdedig wat schande zou moeten zijn

En opnieuw deelde ik ons ​​verdriet en wist dat we allemaal de schuld moesten dragen

Ik zie het allemaal als een deel van ons om te weten en hetzelfde te delen

Met een universele bereidheid om te weten en te doen wat juist is

Om onze broederschap te begrijpen en deze vreselijke race te stoppen

Laat onze kinderen in vrede opgroeien, weet dat hun leven geen verspilling zal zijn

Eerst is er een berg, dan lijkt het alsof de berg weg is

Maar dan, als je nog eens kijkt, wel, het is er altijd al geweest

We kunnen net als die rivier zijn terwijl hij onderweg lacht

Of ga onder de schaduwen staan ​​die de zon wegnemen