Miss Ghost - Don Henley

On a misbegotten, moonless night

I stumbled in my door

Disgusted with my circumstance

Soaked to every pore

When floating from my bedroom

Came a moaning and a sigh

«Oh, I’ve had one too many

It’s just the wind,» says I

I lit up a cigarette

And I poured a good, stiff drink

You see, I needed to compose myself

I needed time to think

No sooner had I settled down

The moaning came again

Drifting through the silence

Like some otherworldly violin

I bounded up the staircase

I went slippin' and slidin' down the hall

You know, I’ve been around the whole, wide world

But I was not prepared at all

Uninvited visitor, unsuspecting host

«Well, I see you’ve made yourself at home

Good evening, Miss Ghost.»

You’re more beautiful than ever

I feel just like a kid

And I commence to trembling

When I think of all the things we did

Skin as pale as marble;

lips as red as blood

Imagine my surprise, my dear

I thought that you were gone for good

You look so lovely lying there

All stretched out on your back

But I’m the one who’s strung up here

On old temptation’s rusty rack

And in the wee small hours

Is when I miss you the most

And I confess it, I have missed you

Miss Ghost

I threw open the window

And I howled at the rain

And I cursed the weakness of the flesh

This breath and bone—and this brute, reptilian brain

What dirty tricks the mind can play

In the lonely dead of night

When you bump into the shadow

Of a faded love that wasn’t right

Way down beneath the surface

Far beyond the light of day

So many things lie buried deep

And baby, they should stay that way

Oh, my wicked, little habit

We’ve really made a mess

Everything’s been trivialized

In our vain pursuit of happiness

And even though you’ve come for me

I won’t go back with you

To some temporary heaven

Down some empty, dead-end avenue

But it’s been so good to have you here

And I propose a toast

«Here's to seeing through you—

Miss Ghost.»

Op een misgeboren, maanloze nacht

Ik strompelde mijn deur binnen

Walging van mijn situatie

Doorweekt tot in elke porie

Wanneer ik vanuit mijn slaapkamer zweef

Kwam een ​​kreun en een zucht

"Oh, ik heb er een te veel gehad"

Het is gewoon de wind,' zegt I

Ik stak een sigaret op

En ik schonk een goede, stevige drank in

Zie je, ik moest mezelf in bedwang houden

Ik had tijd nodig om na te denken

Ik was nog niet eerder tot rust gekomen

Het gekreun kwam weer

Drijvend door de stilte

Als een buitenaardse viool

Ik liep de trap op

Ik ging slippin' en slidin' door de gang

Weet je, ik ben in de hele, wijde wereld geweest

Maar ik was helemaal niet voorbereid

Ongenode bezoeker, nietsvermoedende gastheer

"Nou, ik zie dat je je thuis hebt gevoeld"

Goedenavond, juffrouw Ghost.»

Je bent mooier dan ooit

Ik voel me net een kind

En ik begin te beven

Als ik denk aan alle dingen die we hebben gedaan

Huid zo bleek als marmer;

lippen zo rood als bloed

Stel je mijn verrassing eens voor, mijn liefste

Ik dacht dat je voorgoed weg was

Je ziet er zo heerlijk uit als je daar ligt

Allemaal gestrekt op je rug

Maar ik ben degene die hier is opgehangen

Op het roestige rek van de oude verleiding

En in de kleine uurtjes

Is wanneer ik je het meest mis

En ik geef het toe, ik heb je gemist

Miss Ghost

Ik gooide het raam open

En ik huilde om de regen

En ik vervloekte de zwakheid van het vlees

Deze adem en dit bot - en dit brute, reptielenbrein

Welke vuile trucs kan de geest uithalen?

In het eenzame holst van de nacht

Wanneer je in de schaduw botst

Van een vervaagde liefde die niet klopte

Helemaal onder de oppervlakte

Ver voorbij het daglicht

Er liggen zoveel dingen diep begraven

En schat, dat moeten ze zo blijven

Oh, mijn slechte, kleine gewoonte

We hebben er echt een puinhoop van gemaakt

Alles is gebagatelliseerd

In ons vergeefse streven naar geluk

En ook al ben je voor mij gekomen

Ik ga niet met je terug

Naar een tijdelijke hemel

Langs een lege, doodlopende weg

Maar het was zo goed om je hier te hebben

En ik stel een toast voor

«Hier is om door je heen te kijken—

juffrouw Geest.»