Par les lueurs - Dominique A

Et soudain

Par les lueurs

Nous voilà traversés

Par les lueurs

Oh soudain

Par les lueurs

Nous voilà traversés

Par les lueurs

Les infra rouges

Ne détectent rien

Aucune chaleur

Personne ne vient

Sur le chemin

De pierre cendrée

Un matelas posé

Par erreur

Et soudain… (refrain)

Ma planche, mon âme

L’heure qui s’est déposée

Est-elle de palme?

Provient-elle d’iris saturé?

Rien, je sais rien

Tous les photons m’ignorent

Ceux qui les ont croisés

En parlent encore

Et soudain… (refrain)

Oh soudain

Oh j’aurais préféré

Rien savoir de bon coeur

Rester dans la cour envasée

Mort de peur qu’on vienne m'éclairer

J'ôte la suie, vers quels périls

Mon visage pâle se dirige-t-il?

La rétine bloquée sur le marbre

Sur les tuiles détachées des arbres

Et soudain… (refrain)

En opeens

bij de lichten

We zijn gekruist

bij de lichten

Oh plotseling

bij de lichten

We zijn gekruist

bij de lichten

de infrarood

niets ontdekken

Geen hitte

Er komt niemand

Op de weg

sintelsteen

Een matras gelegd

Per ongeluk

En plotseling... (refrein)

Mijn bord, mijn ziel

Het uur dat is geslagen

Is ze handpalm?

Komt het van verzadigde iris?

Niets, ik weet het niet

Alle fotonen negeren mij

Degenen die ze overstaken

Heb het er nog steeds over

En plotseling... (refrein)

Oh plotseling

Oh ik had liever gehad

Weet niets met een goed hart

Blijf in de dichtgeslibde tuin

Doodsbang dat iemand me zal verlichten

Ik verwijder het roet, tot welke gevaren

Is mijn bleke gezicht op weg?

Het netvlies zit vast op het marmer

Op de losse tegels van de bomen

En plotseling... (refrein)