Le métier de faussaire - Dominique A

Je fais un bien triste métier

Je suis un faussaire qui le sait

S’en remet à moi, tout plein d’espoir

Que quelqu’un veuille se faire aimer

En deux temps, je sais provoquer

Un amour sans fin qui n’bougera pas

Mais pour moi, je ne sais rien faire

Rien ne marche et je n’connais pas

D’autre faussaire qui sache un peu m’aider

Je devrais me réjouir de faire

Le bonheur d’autrui mais c’est trop

Trop demander à va savoir qui

Certains jours, je prie pour n’avoir

Plus ce savoir faire

Mais alors quelqu’un me demande

Et je suis là

Et je suis seul à ne pas croire

A ce que je fais

Qu’en j’essaie d’y croire c’est un four

Et pas plus qu’un autre, je n’supporte ça

Je t’aimais, je te perds tu crois

Qu’un faussaire sait mentir pour faire

Feu de tout bois pour lui-même et là

Je voudrais revenir sur tout

Ce que j’ai construit pour autrui

Et puis tout défaire

Les voir déchanter

Voir leur désespoir en chantier

Tandis que ce qui les tenait

Sous leurs yeux prendrait

Un tout autre tour

Mais mon orgueil

N’en démord pas

Alors je n’fais rien

Je n’peux pas

D’un seul coup changer

Personne ne peut ça

Je fais un bien triste métier

D’autres viendront me relayer

Qui seront comme moi de tristes gens

Grise figure celle du faussaire

Ce qu’il fait jamais ne le sert

Et seule sa conscience est soulagée

Je t’aimais, je te perds, tant pis

Je suis un faussaire et ma vie déjà bien lancée

Me passe sous le nez

Car pour moi, je ne sais rien faire

Rien ne marche et je n’connais pas d’autre faussaire qui

Sache un jour m’aider

Ik doe heel triest werk

Ik ben een vervalser die het weet

Laat het aan mij over, vol hoop

Iemand wil geliefd worden

In twee fasen weet ik hoe ik moet provoceren

Eindeloze liefde die niet beweegt

Maar voor mij, ik weet niet hoe ik iets moet doen

Niets werkt en ik weet het niet

Nog een vervalser die me een beetje kan helpen

Ik zou me verheugen om te doen

Het geluk van andere mensen, maar het is te veel

Te veel gevraagd wie weet wie?

Sommige dagen bid ik dat ik dat niet heb

Meer deze knowhow

Maar dan vraagt ​​iemand mij

En ik ben hier

En ik ben de enige die het niet gelooft

Wat ik doe

Ik probeer te geloven dat het een oven is

En niet meer dan een ander, daar kan ik niet tegen

Ik hield van je, ik verlies je denk je

Dat een vervalser weet hoe hij moet liegen

Vuur van al het hout voor zichzelf en daar

Ik wil alles doornemen

Wat ik voor anderen heb gebouwd

En dan alles ongedaan maken

Zie ze gedesillusioneerd

Zie hun wanhoop in aanbouw

Terwijl wat hen vasthield

Onder hun ogen zou nemen

Een hele andere rit

Maar mijn trots

Geef niet op

Dus ik doe niets

ik kan niet

Plotseling veranderen

Dat kan niemand

Ik doe heel triest werk

Anderen zullen komen en het overnemen

Wie zal er zijn zoals ik, verdrietige mensen

Grijze figuur die van de vervalser

Wat hij nooit doet, dient hem

En alleen zijn geweten is opgelucht

Ik hield van je, ik verloor je, jammer

Ik ben een vervalser en mijn leven is al in volle gang

ga me voorbij

Want voor mij weet ik niet hoe ik iets moet doen

Niets werkt en ik ken geen andere vervalser die

Weet op een dag, help me