Grandfather's Clock - Doc Watson

My grandfather’s clock was too large for the shelf

So it stood ninety years on the floor

It was taller by half than the old man himself

And it weight not a penny’s weight more

It was bought on the morn that my grandpa was born

And was always his treasure and pride

But it stopped short never to go again

When the old man died

Ninety years without slumbering (tic tac tic tac)

His life’s seconds numbering (tic tac tic tac)

But it stopped short never to go again

When the old man died.

(break)

At watching its pendulum swing to and fro

Many hours he had spent as a boy

As he grew into manhood the clock seemed to know

For it sharaed everyu sorrow and joy

And it struck tewntyfour as he entered the door

With his beautiful and blushing bride

But it stopped short never to go again

When the old man died

(break)

My grandfather said that of those he could hire

Not a servant so faithful he’d found

For it wasted no time and it had but one desire

At the close of each week to be wound

Yes it kept in its place but not a frown upon its face

And its hands never hung by its side

But it stopped short never to go again

When the old man died

(break)

Then it rang an alarm in the dead of the night

An alarm that for years had been dumb

And we knew that his spirit was pluming for flight

That his hour for departure had come

Yes the clock kept the time

With a soft and muffled chime

As we stood there and watched by his side

But it stopped short never to go again

When the old man died

De klok van mijn grootvader was te groot voor op de plank

Het heeft dus negentig jaar op de grond gestaan

Hij was de helft groter dan de oude man zelf

En het weegt geen cent meer

Het werd gekocht op de ochtend dat mijn opa werd geboren

En was altijd zijn schat en trots

Maar het stopte kort om nooit meer te gaan

Toen de oude man stierf

Negentig jaar zonder sluimering (tic tac tic tac)

Nummering van zijn levensseconden (tic tac tic tac)

Maar het stopte kort om nooit meer te gaan

Toen de oude man stierf.

(pauze)

Bij het kijken naar zijn slinger heen en weer zwaaien

Vele uren die hij als jongen had doorgebracht

Toen hij volwassen werd, leek de klok het te weten

Want het deelde al je verdriet en vreugde

En het sloeg vierentwintig toen hij de deur binnenkwam

Met zijn mooie en blozende bruid

Maar het stopte kort om nooit meer te gaan

Toen de oude man stierf

(pauze)

Mijn grootvader zei dat van degenen die hij kon inhuren

Geen dienstknecht die zo trouw was als hij had gevonden

Want het verspilde geen tijd en het had maar één verlangen

Aan het einde van elke week om gewond te worden

Ja, het bleef op zijn plaats, maar geen frons op zijn gezicht

En zijn handen hingen nooit aan zijn zijde

Maar het stopte kort om nooit meer te gaan

Toen de oude man stierf

(pauze)

Toen ging het alarm in het holst van de nacht

Een wekker die jarenlang dom was geweest

En we wisten dat zijn geest klaar was om te vluchten

Dat zijn uur van vertrek was gekomen

Ja de klok hield de tijd

Met een zachte en gedempte bel

Terwijl we daar stonden en aan zijn zijde keken

Maar het stopte kort om nooit meer te gaan

Toen de oude man stierf