The House Carpenter - Doc Watson

We’ve met, we’ve met, my old true love

We’ve met, we’ve met, said he

I’ve just returned from the salt, salt sea

And it’s all for the love of thee

I could have married the King’s daughter fair

She would have married me

But I’ve forsaken her crown of gold

And it’s all for the love of thee

Come in, come in, my old true love

Come in, she said to him

For it’s been three fourths of a long, long year

Since together we have been

No, I can’t come in, nor I can’t sit down

For I have but a moment’s time

And they say that you’re married to a house carpenter

And your heart will never be mine

Will you come with me, my old true love?

Oh come with me, said he

And I’ll take you to where the grass grows green

On the banks of Bittery

Then she picked up her sweet little babe

And kisses she gave it three

Sayin', stay at home my darlin' little babe

And keep your papa company

Then he jumped on a milk white steppe

And her on a dapple grey

They rode until they came to the banks of a sea

Three hours before the break of day

They had not been on the ship two weeks

I’m sure it was not three

Until his true love began to weep and to mourn

And she wept most bitterly

Oh, is it for my silver you weep?

Is it for my store?

Or is it for that house carpenter

Whose face you’ll never see no more?

It’s neither for you silver I weep

And neither for your store

But it’s all for the sake of my sweet little babe

Whose face I’ll never see no more

Then a curse, a curse to the sailor she cried

A curse, a curse, she swore

You’ve robbed me of my house carpenter

Whose face I’ll never see no more

They had not been on the ship three weeks

I’m sure it was not four

Till they sprang a leak in the bottom of the ship

And it sunk for to rise no more

We hebben elkaar ontmoet, we hebben elkaar ontmoet, mijn oude ware liefde

We hebben elkaar ontmoet, we hebben elkaar ontmoet, zei hij

Ik ben net terug van de zoute, zoute zee

En het is allemaal voor de liefde van jou

Ik had met de kermis van de koningsdochter kunnen trouwen

Ze zou met me getrouwd zijn

Maar ik heb haar gouden kroon verlaten

En het is allemaal voor de liefde van jou

Kom binnen, kom binnen, mijn oude ware liefde

Kom binnen, zei ze tegen hem

Want het is driekwart van een lang, lang jaar geweest

Sinds we samen zijn

Nee, ik kan niet binnenkomen, noch kan ik niet gaan zitten

Want ik heb maar een momentje

En ze zeggen dat je getrouwd bent met een huistimmerman

En je hart zal nooit van mij zijn

Ga je met me mee, mijn oude ware liefde?

Oh kom met me mee, zei hij

En ik neem je mee naar waar het gras groen wordt

Aan de oevers van Bittery

Toen pakte ze haar lieve kleine schat op

En kusjes gaf ze het drie

Zeggen, blijf thuis mijn lieve kleine schat

En houd je papa gezelschap

Toen sprong hij op een melkwitte steppe

En haar op een appelgrijs

Ze reden tot ze bij de oevers van een zee kwamen

Drie uur voor het aanbreken van de dag

Ze waren twee weken niet op het schip geweest

Ik weet zeker dat het geen drie waren

Tot zijn ware liefde begon te huilen en te rouwen

En ze huilde het meest bitter

Oh, is het voor mijn zilver dat je huilt?

Is het voor mijn winkel?

Of is het voor die huistimmerman?

Wiens gezicht zul je nooit meer zien?

Het is niet voor jou zilver ik huil

En ook niet voor uw winkel

Maar het is allemaal in het belang van mijn lieve kleine schat

Wiens gezicht ik nooit meer zal zien

Toen een vloek, een vloek voor de zeeman huilde ze

Een vloek, een vloek, zwoer ze

Je hebt me beroofd van mijn huistimmerman

Wiens gezicht ik nooit meer zal zien

Ze waren drie weken niet op het schip geweest

Ik weet zeker dat het geen vier was

Tot er een lek in de bodem van het schip ontstond

En het zonk om niet meer op te stijgen