Catch Your Death - Division Day

They say, they say, they say, they say

They say, they say, they say, they say

They say, «Boy, you’ll catch your»

They say, «Son, you’ll catch your death»

And does it come to us in a dream

Of a flaming over?

See, I turn and I burn

Though my quilts, they catch the fire

And then it comes to us in a dream

Of a flaming over, flaming over

Shots sound in the quiet room

In rags, in rags

Shots sound as the blood it blooms

In rags, in rags

The curtain coming down again

The wedding life is so old, dear

Shots sound in the quiet room

In rags, in rags

The current’s climbing down the bed

The wedding life is so old

The air it thins, the room it could just blow

You can’t see the flames but that is when they blow

And so it comes to us in a dream

Of a flaming over, dancing over, burning over

Shots sound in the quiet room

In rags, in rags

Shots sound as the blood it blooms

In rags, in rags

The curtain’s coming down again

The wedding life is so old, dear

Shots sound in the quiet room

In rags, in rags, in rags, in rags, in rags

«I did it again», they say, and they say

And they say, and they say, and they say

And they say, and they say, they say

The moon may have been ripped out

Of the earth itself eons ago

The moon may have been ripped out

Of the earth itself eons ago

The moon it may have been ripped out

Of the earth itself eons ago

Ze zeggen, ze zeggen, ze zeggen, ze zeggen

Ze zeggen, ze zeggen, ze zeggen, ze zeggen

Ze zeggen: "Jongen, je vangt je"

Ze zeggen: "Zoon, je zult je dood vangen"

En komt het tot ons in een droom?

Van een vlammende over?

Kijk, ik draai en ik brand

Hoewel mijn quilts vlam vatten

En dan komt het tot ons in een droom

Van een vlammend over, vlammend over

Opnamen klinken in de stille kamer

In vodden, in vodden

Schoten klinken als het bloed dat het laat vloeien

In vodden, in vodden

Het gordijn gaat weer naar beneden

Het huwelijksleven is zo oud, schat

Opnamen klinken in de stille kamer

In vodden, in vodden

De stroming klimt langs het bed

Het huwelijksleven is zo oud

De lucht die het verdunt, de kamer die het kan blazen

Je kunt de vlammen niet zien, maar dat is wanneer ze blazen

En dus komt het tot ons in een droom

Van een vlammend over, dansen over, branden over

Opnamen klinken in de stille kamer

In vodden, in vodden

Schoten klinken als het bloed dat het laat vloeien

In vodden, in vodden

Het gordijn gaat weer naar beneden

Het huwelijksleven is zo oud, schat

Opnamen klinken in de stille kamer

In vodden, in vodden, in vodden, in vodden, in vodden

«Ik heb het weer gedaan», zeggen ze, en ze zeggen

En ze zeggen, en ze zeggen, en ze zeggen

En ze zeggen, en ze zeggen, ze zeggen

De maan is misschien uitgerukt

Van de aarde zelf eeuwen geleden

De maan is misschien uitgerukt

Van de aarde zelf eeuwen geleden

De maan is misschien eruit gerukt

Van de aarde zelf eeuwen geleden