War Dream - Dismantled

Lately I have been noticing

That this other life

Does not revolve around

A silly war dream

I have been

Living underneath

And everything I’m meant to hear

Is not making sense anymore

Get up on me

Get down on me

I know you’ll never claim me

All these years

Spent internally

Trapped under the wheels

Which would only spin

For the outside’s needs

All so indiscreet

And then supposedly

All fell incomplete

I began to breathe

And then the grid fell in

So now the patience leaks

Time to switch the film

Capture a brand new scene

But now they start to sneer

So it’s about time I warned

The disinterested:

Get up on me

Get down on me

I know you’ll never claim me

But all that flesh

Rips through like a shockwave

The flash of eyes

Brighter than a nuclear sunrise

You always had to be artificial

You always had to shine your floodlights past me

I am not all I’m supposed to be

In fact I’m under the impression that they all agree

But yet they keep it sealed

Underneath their grins

Until I wander past

Dragging this insecurity

But all they want to see

Is a pretentious glee

And that’s quite fine by me

Whatever helps it spin

It’s just a script, you see

That functions independently

Of one’s unique identity

Promptly spit out by the social grid

Was that too much to take in?

This should be easier:

Get off of me

I know you’ll never claim me

But all that flesh

Rips through like a shockwave

The flash of eyes

Brighter than an nuclear sunrise

And I just wish I was artificial

So I could reach out and mute

This swollen silence

Just step aside

Let it all slide

You are the outside

De laatste tijd merk ik dat

Dat dit andere leven

Draait niet rond

Een gekke oorlogsdroom

Ik ben geweest

Eronder wonen

En alles wat ik hoor te horen

Heeft geen zin meer

Kom op me op

Kom op me af

Ik weet dat je me nooit zult opeisen

Al deze jaren

intern besteed

Gevangen onder de wielen

Die alleen zou draaien

Voor de behoeften van buitenaf

Allemaal zo indiscreet

En dan zogenaamd

Alles viel incompleet

Ik begon te ademen

En toen viel het raster in

Dus nu lekt het geduld

Tijd om van film te wisselen

Leg een gloednieuwe scène vast

Maar nu beginnen ze te spotten

Dus het werd tijd dat ik waarschuwde

De ongeïnteresseerde:

Kom op me op

Kom op me af

Ik weet dat je me nooit zult opeisen

Maar al dat vlees

Scheurt door als een schokgolf

De flits van ogen

Helderder dan een nucleaire zonsopgang

Je moest altijd kunstmatig zijn

Je moest altijd je schijnwerpers langs me heen schijnen

Ik ben niet alles wat ik zou moeten zijn

Ik heb zelfs de indruk dat ze het er allemaal mee eens zijn

Maar toch houden ze het verzegeld

Onder hun grijns

Tot ik voorbij dwaal

Deze onzekerheid slepen

Maar alles wat ze willen zien

Is een pretentieuze vrolijkheid

En dat vind ik prima

Wat het ook helpt om te draaien

Het is maar een script, zie je

Dat functioneert zelfstandig

Van iemands unieke identiteit

Onmiddellijk uitgespuugd door het sociale netwerk

Was dat te veel om in je op te nemen?

Dit zou eenvoudiger moeten zijn:

Ga van mij af

Ik weet dat je me nooit zult opeisen

Maar al dat vlees

Scheurt door als een schokgolf

De flits van ogen

Helderder dan een nucleaire zonsopgang

En ik wou dat ik kunstmatig was

Dus ik kon contact opnemen en dempen

Deze gezwollen stilte

Ga gewoon opzij

Laat het allemaal schuiven

Jij bent de buitenkant