Under the Flood - Dismantled

Under the flood

It always seems so bright

Beneath the murky tides

The cities glow untouched

Under the flood

Their faces, frozen blank

No one to tell me why

The waters always on the rise

And I look back

Where we started

Had come so far

To lose it all

To the abyss

And as I hang on

I’m sure that soon I will know

Just what it is like

Sinking slowly

Into the depths

The hands still clutch

The swollen faith

That brought them all down at once

Oh, what an ending to a wasted life

Under the flood

We never got that far

The sheets of rain blew past

All our attempts to calm it down

Under the flood

They said the earth cleaned up All of the stains we brought

And all the roots we tore out

Under the flood

I hope you’re happy now

I can’t wait, I can’t wait

To stop breathing for your human mass

When I’m dead, when I’m dead

I hope the planet wipes

Every trace, every track

Of my existence on this wretched ground

This wretched ground

But now it’s cooling down

But now it’s cooling down

And I look back

Where we started

Had come so far

To lose it all

To the abyss

No escaping it now

Time’s up

I’m finally free at last

Sinking slowly

Into the depths

I’m so detached

I’ve got no faith

Just a fading blank thought

Oh, what an ending to a wasted life

Sinking slowly

Into the depths

I’m so detached

I’ve got no faith

Just a fading blank thought

Oh, what an ending to a wasted life

Sinking slowly

Into the depths

I’m so detached

I’ve got no faith

Just a fading blank thought

Oh, what an ending to a wasted life

onder de vloed

Het lijkt altijd zo helder

Onder de troebele getijden

De steden gloeien onaangeroerd

onder de vloed

Hun gezichten, bevroren leeg

Niemand om me te vertellen waarom

Het water stijgt altijd

En ik kijk terug

Waar we zijn begonnen

Was zo ver gekomen

Om alles te verliezen

Naar de afgrond

En terwijl ik volhoud

Ik weet zeker dat ik het binnenkort zal weten

Precies zoals het is 

Langzaam zinkend

De diepte in

De handen grijpen nog steeds

Het gezwollen geloof

Dat bracht ze allemaal tegelijk naar beneden

Oh, wat een einde van een verspild leven

onder de vloed

Zo ver zijn we nooit gekomen

De regendruppels waaiden voorbij

Al onze pogingen om het te kalmeren

onder de vloed

Ze zeiden dat de aarde alle vlekken opruimde die we hadden meegebracht

En alle wortels die we eruit scheurden

onder de vloed

Ik hoop dat je nu gelukkig bent

Ik kan niet wachten, ik kan niet wachten

Om te stoppen met ademen voor je menselijke massa

Als ik dood ben, als ik dood ben

Ik hoop dat de planeet veegt

Elk spoor, elk spoor

Van mijn bestaan ​​op deze ellendige grond

Deze ellendige grond

Maar nu is het aan het afkoelen

Maar nu is het aan het afkoelen

En ik kijk terug

Waar we zijn begonnen

Was zo ver gekomen

Om alles te verliezen

Naar de afgrond

Nu niet meer ontsnappen

De tijd is om

Ik ben eindelijk vrij

Langzaam zinkend

De diepte in

Ik ben zo afstandelijk

Ik heb geen geloof

Gewoon een vervagende blanco gedachte

Oh, wat een einde van een verspild leven

Langzaam zinkend

De diepte in

Ik ben zo afstandelijk

Ik heb geen geloof

Gewoon een vervagende blanco gedachte

Oh, wat een einde van een verspild leven

Langzaam zinkend

De diepte in

Ik ben zo afstandelijk

Ik heb geen geloof

Gewoon een vervagende blanco gedachte

Oh, wat een einde van een verspild leven