Tout partira - Disiz

Avec le temps, tout partira

Sauf les blessures et les regrets

Les cicatrices gardent leurs adresses

Le mal qu’on fait tient ses promesses

Oh putain, j’ai mal au bide

Putain de, putain de mélodie

La joie fait que des félonies

La vie, ça punani, punani

Et bohémienne est ma rhapsodie

Loin est le temps où je psalmodiais

J’me reconnais plus, j’suis abasourdi

Hier encore, ouais, je paradais

Tous ces contrats que je paraphais

Ça fait longtemps qu’j’me suis pas refait

Ma vie s’conjuguait au plus-que-parfait

Pourtant, à l’intérieur, c’est l’imparfait

Tout ce bonheur que j’ai pas refait

Toutes ces horreurs que j’ai enfouies

Bien sûr que j’nique tout si c’est à refaire

Mais non, je mens, bien sûr qu’j’m’enfuis

Avec le temps, tout partira

Sauf les blessures et les regrets

Les cicatrices gardent leurs adresses

Le mal qu’on fait tient ses promesses

Lave en fusion dans les artères

Mon avenir se ponctue en pointillets

Des contusions, un homme à terre

Des balles à noir dans le barillet

Maudite époque où j’suis calibré

L’argent qu’on m’demande, je n’ai pas livré

Enfant, menacé, j’ai pas paniqué

Un seul cheveu crépu, j’aurais tout niquer

Au restaurant pour l’anniversaire

Pas loin des Champs, c’est celui d’ma mère

On m’ramène ma veste, mon gun tombe par terre

Je le ramasse, j’sais pas trop quoi faire

Le bien, le mal sur un rocking chair

J’compte sur le temps pour tout oublier

Aujourd’hui, mon âme, j’en donne pas très cher

Je compte sur Dieu pour tout oublier

Avec le temps, tout partira

Sauf les blessures et les regrets

Les cicatrices gardent leurs adresses

Le mal qu’on fait tient ses promesses

Le rap français ne veut plus de moi

En même temps, j’ai jamais voulu d’lui

Les mecs de tess' ne me comprennent plus

Je viens d’la rue mais j’suis inaudible

J’suis Noir comme Kalash Criminel

Blanc sur noir s'écrivent nos privilèges

Frantz Fanon, tout j’suis parti niquer

Depuis, ma rage est martiniquaise

Vu les ancêtres que j’ai

Quand je suis né, j’avais déjà tort

Vu le quartier d’où j’venais

En montant sur Paris, j'étais déjà fort

J’oublie le bien que je fais

En fait, j’retiens que le mal, en fait

Et j’en ai tué, des fées

Et, si tu m’aimes, j’t’arracherai les ailes

J’suis fidèle à moi-même quand je trompe

Donc je fais tout pour être infidèle

Je ne suis vrai que quand je tombe

Donc, maintenant, j’vis ma vie sans filet

Et j’me ressemble plus trop, comme un portrait-robot

Y’a quelque chose qu’est cassé, j’ai l’visage Picasso

La foi qui s’est cassée, je n’la poursuis même plus

J’sais pas c’qu’il s’est passé, p’t-être que Dieu ne m’aime plus

Moi, j’pourrai pas, mais que Dieu me pardonne

Je sais déjà qu’j’regretterai ces paroles

Je supporte plus les blessures d’ma daronne (x6)

Ma mère est ratiche, ma mère en chimio

Le bonheur a déserté, comme toutes ses chicots

Je la dépose, le matin, à l’hosto

J’pleure toutes les larmes de mon corps dans ma caisse

Comme d’hab', j’enfouis tout et je joue les costauds

Totalement dévasté, c’est là où le bas blesse

Ma mère ressemble à une ville bombardée

Depuis petite, la vie l’a bombardée

Mais t’as tes problèmes, moi, je raconte ma vie

C’est juste que je saigne et il faut qu’je me vide

Sa vie en charpie, mon père venu en charter

Aussi vite reparti, ma mère qui reste à terre

C’est un dommage colonial

Répercussion colossale

J'étais un gosse sans la gomorra

Vie marquée que rien ne gommera

Avec le temps, tout s’en va

J’vois plus qu’les bas, j’vois pas les hauts

Depuis qu’j’ai égaré ma foi

J’ai toutes les peines, j’ai tous les maux

J’ai toutes les peines, j’ai tous les maux

(ad lib)

Avec le temps, tout partira

Sauf les blessures et les regrets

Les cicatrices changent pas d’adresses

Le mal qu’on fait tient ses promesses

Na verloop van tijd gaat het allemaal weg

Behalve pijn en spijt

De littekens behouden hun adres

Het kwaad dat we doen houdt zich aan zijn beloften

Oh verdomme, mijn maag doet pijn

Fuck, fuck melodie

Vreugde maakt alleen misdrijven

Het leven is punani, punani

En zigeuner is mijn rapsodie

Voorbij zijn de dagen dat ik zong

Ik herken mezelf niet meer, ik ben verbijsterd

Gisteren nog, ja, ik was aan het paraderen

Al deze contracten die ik heb geparafeerd

Het is lang geleden dat ik van gedachten ben veranderd

Mijn leven werd gecombineerd met de voltooid voltooid verleden tijd

Maar van binnen is het onvolmaakte

Al dat geluk heb ik niet opnieuw gedaan

Al deze verschrikkingen die ik heb begraven

Natuurlijk neuk ik alles als het weer moet

Maar nee, ik lieg, natuurlijk ren ik weg

Na verloop van tijd gaat het allemaal weg

Behalve pijn en spijt

De littekens behouden hun adres

Het kwaad dat we doen houdt zich aan zijn beloften

Gesmolten lava in de slagaders

Mijn toekomst is gestippeld

Kneuzingen, man naar beneden

Zwarte kogels in de loop

Vervloekte tijd als ik gekalibreerd ben

Het geld dat van mij wordt gevraagd, heb ik niet geleverd

Kind, bedreigd, ik raakte niet in paniek

Een kroeshaar, ik zou het helemaal verknoeien

In het restaurant voor de verjaardag

Niet ver van de Champs, het is van mijn moeder

Ze brengen me mijn jas terug, mijn pistool valt op de grond

Ik pak het op, ik weet niet wat ik moet doen

Goed, kwaad op een schommelstoel

Ik reken op tijd om alles te vergeten

Vandaag, mijn ziel, geef ik niet veel

Ik vertrouw op God om alles te vergeten

Na verloop van tijd gaat het allemaal weg

Behalve pijn en spijt

De littekens behouden hun adres

Het kwaad dat we doen houdt zich aan zijn beloften

Franse rap wil me niet meer

Tegelijkertijd wilde ik hem nooit

De jongens van Tess begrijpen me niet meer

Ik kom van de straat maar ik ben onhoorbaar

Ik ben zwart zoals Kalash Criminal

Wit op zwart zijn onze privileges geschreven

Frantz Fanon, alles wat ik ging neuken

Sindsdien is mijn woede Martinicaans

Gezien de voorouders die ik heb

Toen ik werd geboren, had ik het al mis

De buurt gezien waar ik vandaan kom

Toen ik naar Parijs ging, was ik al sterk

Ik vergeet het goede dat ik doe

Sterker nog, ik herinner me dat kwaad eigenlijk

En ik heb er een paar gedood, feeën

En als je van me houdt, scheur ik je vleugels eraf

Ik ben trouw aan mezelf als ik vals speel

Dus ik doe er alles aan om ontrouw te zijn

Ik ben alleen echt als ik val

Dus nu leef ik mijn leven zonder een net

En ik lijk niet meer op mezelf, als een samengesteld portret

Er is iets kapot, ik heb een Picasso-gezicht

Het geloof dat gebroken was, ik volg het niet eens meer

Ik weet niet wat er is gebeurd, misschien houdt God niet meer van me

Ik, ik kon het niet, maar God vergeef me

Ik weet nu al dat ik spijt zal krijgen van deze woorden

Ik steun niet langer de wonden van mijn daronne (x6)

Mijn moeder is ratiche, mijn moeder in chemo

Geluk is verlaten, zoals al zijn haken en ogen

Ik zet haar 's ochtends af bij het ziekenhuis

Ik huil alle tranen van mijn lichaam in mijn doos

Zoals gewoonlijk begraaf ik alles en speel ik stoer

Helemaal kapot, daar doet de bodem pijn

Mijn moeder ziet eruit als een gebombardeerde stad

Van kinds af aan heeft het leven haar gebombardeerd

Maar jij hebt je problemen, ik, ik vertel mijn leven

Het is gewoon dat ik bloed en ik mezelf moet legen

Zijn leven aan flarden, mijn vader kwam op een charter

Zo snel vertrokken, mijn moeder die op de grond blijft

Het is koloniale schade

Kolossale impact

Ik was een kind zonder de gomorra

Gemarkeerd leven dat niets zal wissen

Met de tijd gaat alles weg

Ik zie meer dan de dieptepunten, ik zie de hoogtepunten niet

Sinds ik mijn geloof verloor

Ik heb al het verdriet, ik heb alle kwalen

Ik heb al het verdriet, ik heb alle kwalen

(ad lib)

Na verloop van tijd gaat het allemaal weg

Behalve pijn en spijt

De littekens veranderen niet van adres

Het kwaad dat we doen houdt zich aan zijn beloften