Splash - Disiz

Dis-moi, maman, c’est quoi ma maladie?

Ils veulent pas d’moi, pas d’elle, pas d’toi aussi

À quel moment, dis-moi, j’ai mal agi?

J’ai l’sang qui chauffe, qui m’brûle, hémorragie

Rien d’pire que l’exclusion

Comment accepter d'être aimé à moitié?

Enfants, monde enchanté

Mauvais parents laissent les cœurs en chantier

Et, l’abandon, ça fait des dégâts

Ça fait des gues-din, des, des déglingués

Des gens largués, tout l’temps jet-laggués

Qui vivent en zigzag, tout l’temps aux aguets

J’ai quinze ans, je fais que tagguer

J'évite les feus-keu qui veulent que m’taser

Les feus-meu, elles ne veulent que m’caser

Ma mère, miskine, ne veut que m’cadrer

Le soir, au quartier, ça fait que d’gazer

Ça parle d’oseille qu’on n’aura jamais

Ça parle de rêves qu’on n’osera jamais

T’es prêt à tout, ah, c’est vrai?

Ah ouais?

Tout est flou, rien d’sûr

Drogues ou amour: y’a rien d’pur

L’avenir, c’est où?

C’est quoi l’chemin?

L’avenir, c’est court comme un joint

Dis-moi, maman, c’est quoi ma maladie?

Ils veulent pas d’moi, pas d’elle, pas d’toi aussi

À quel moment, dis-moi, j’ai mal agi?

J’ai l’sang qui chauffe, qui m’brûle, hémorragie

Faut qu’je plonge dans la vie, dans l’amour, dans une fille

Ou je sombre, ou je plonge, pour toujours, dans l’abîme

Donc je plonge, donc je plonge, donc je plonge: splash

Donc je plonge, donc je plonge, donc je plonge: splash

Putain, putain, putain, faut qu’j’me casse

J’en peux plus d’ces dogmes, j’en peux plus d’ces castes

J’en peux plus d’ces codes, j’en peux plus d’ces cases

J’en peux plus d’ces causes aux mêmes conséquences

Toujours les mêmes pauvres, coïncidence?

Faut être un prodige pour pas s’appauvrir

Faudrait pas qu’j’implose, faudrait qu’j’improvise

Faudrait que j’sois lâche, faudrait que j’lâche prise

Que j’vois leurs lumières, les doigts dans la prise

Ou l’joint dans les mains, les pieds dans la pisse

La haine dans les tiens, que la paix rest in peace

Ni d’l’autre ni de l’un, faut pas être gue-din

Mais comment, comment n’pas être gue-din?

Faut qu’je plonge dans la vie, dans l’amour, dans une fille

Ou je sombre, ou je plonge, pour toujours, dans l’abîme

Donc je plonge, je plonge, je plonge: splash

Je plonge, je plonge, je plonge: splash

Dis-moi vraiment, comment, comme par magie

On est beaucoup à avoir cette maladie?

Dis-moi, maman, est-ce que l’amour agit?

Seul moyen d’stopper l’hémorragie

Donc je plonge, je plonge, je plonge: splash

Je plonge, je plonge, je plonge: splash

Vertel me, mam, wat is mijn ziekte?

Ze willen mij niet, haar niet, jij ook niet

Wanneer, vertel me eens, heb ik verkeerd gedaan?

Ik heb het bloed dat opwarmt, dat me verbrandt, bloeding

Niets erger dan uitsluiting

Hoe te accepteren dat je half bemind wordt?

Kinderen, betoverde wereld

Slechte ouders laten harten in de maak

En verlating doet schade

Het maakt gues-din, van, vervallen

Mensen vielen neer, de hele tijd jetlag

Die in zigzag leven, altijd op de uitkijk

Ik ben vijftien, ik tag gewoon

Ik vermijd de vuurkeu die me alleen maar wil taseren

De vuren-meu, ze willen me alleen maar neerhalen

Mijn moeder, miskine, wil me alleen erin luizen

'S Avonds, in de buurt, is het gewoon vergassen

Het spreekt van zuring die we nooit zullen hebben

Het gaat over dromen die we nooit zullen durven

Je bent overal klaar voor, ah, is het waar?

O ja?

Alles is wazig, niets zeker

Drugs of liefde: niets is puur

Waar is de toekomst?

Wat is het pad?

De toekomst is kort als een joint

Vertel me, mam, wat is mijn ziekte?

Ze willen mij niet, haar niet, jij ook niet

Wanneer, vertel me eens, heb ik verkeerd gedaan?

Ik heb het bloed dat opwarmt, dat me verbrandt, bloeding

Ik moet in het leven duiken, in liefde, in een meisje

Of ik zink, of ik zink, voor altijd, in de afgrond

Dus ik duik, dus ik duik, dus ik duik: plons

Dus ik duik, dus ik duik, dus ik duik: plons

Verdomme, verdomme, verdomme, ik moet breken

Ik kan deze dogma's niet meer aan, ik kan deze kasten niet meer aan

Ik kan deze codes niet meer aan, ik kan deze dozen niet meer aan

Ik kan deze oorzaken niet meer aan met dezelfde gevolgen

Altijd dezelfde arme, toeval?

Je moet een wonderkind zijn om niet armer te worden

Ik moet niet imploderen, ik moet improviseren

Ik zou een lafaard moeten zijn, ik zou moeten loslaten

Dat ik hun lichten zie, vingers in het stopcontact

Of het gewricht in de handen, de voeten in de pis

Haat in de jouwe, vrede rust in vrede

Noch van de andere, noch van de een, wees niet gue-din

Maar hoe, hoe niet gue-din te zijn?

Ik moet in het leven duiken, in liefde, in een meisje

Of ik zink, of ik zink, voor altijd, in de afgrond

Dus ik duik, ik duik, ik duik: plons

Ik duik, ik duik, ik duik: plons

Vertel me echt, hoe, als magie

Hoeveel van ons hebben deze ziekte?

Zeg me, moeder, werkt liefde?

De enige manier om het bloeden te stoppen

Dus ik duik, ik duik, ik duik: plons

Ik duik, ik duik, ik duik: plons