Madalena - Diogo Nogueira

Oh, Madalena o meu peito percebeu

Que o mar é uma gota

Comparado ao pranto meu, eu, eu, eu

Fique certa quando o nosso amor desperta

Logo o sol se desespera

E se esconde lá na serra

Oh, Madalena, o que é meu não se divide

Nem tão pouco se admite

Quem do nosso amor duvide

Até a lua se arrisca num palpite

Que o nosso amor existe

Forte ou fraco, alegre ou triste

Oh, Magdalena, mijn borst merkte het op

Dat de zee een druppel is

Vergeleken met mijn huil, ik, ik, ik

Wees er zeker van wanneer onze liefde ontwaakt

Binnenkort wanhoopt de zon

En het verbergt zich daar in de berg

Oh, Magdalena, wat van mij is is niet verdeeld

Geen van beide wordt toegelaten

Wie twijfelt aan onze liefde

Zelfs de maan waagt een kans op een voorgevoel

Dat onze liefde bestaat

Sterk of zwak, blij of verdrietig