Espelho - Diogo Nogueira

Nascido no subúrbio nos melhores dias

Com votos da família de vida feliz

Andar e pilotar um pássaro de aço

Sonhava ao fim do dia ao me descer cansaço

Com as fardas mais bonitas desse meu país

O pai de anel no dedo e dedo na viola

Sorria e parecia mesmo ser feliz

Eh, vida boa

Quanto tempo faz

Que felicidade!

E que vontade de tocar viola de verdade

E de fazer canções como as que fez meu pai (Bis)

Num dia de tristeza me faltou o velho

E falta lhe confesso que ainda hoje faz

E me abracei na bola e pensei ser um dia

Um craque da pelota ao me tornar rapaz

Um dia chutei mal e machuquei o dedo

E sem ter mais o velho pra tirar o medo

Foi mais uma vontade que ficou pra trás

Eh, vida à toa

Vai no tempo vai

E eu sem ter maldade

Na inocência de criança de tão pouca idade

Troquei de mal com Deus por me levar meu pai (Bis)

E assim crescendo eu fui me criando sozinho

Aprendendo na rua, na escola e no lar

Um dia eu me tornei o bambambã da esquina

Em toda brincadeira, em briga, em namorar

Até que um dia eu tive que largar o estudo

E trabalhar na rua sustentando tudo

Assim sem perceber eu era adulto já

Eh, vida voa

Vai no tempo, vai

Ai, mas que saudade

Mas eu sei que lá no céu o velho tem vaidade

E orgulho de seu filho ser igual seu pai

Pois me beijaram a boca e me tornei poeta

Mas tão habituado com o adverso

Eu temo se um dia me machuca o verso

E o meu medo maior é o espelho se quebrar (Bis)

Geboren in de buitenwijken op de beste dagen

Met de beste wensen van de familie voor een gelukkig leven

Lopen en besturen van een stalen vogel

Ik droomde aan het eind van de dag toen ik moe werd

Met de mooiste uniformen in mijn land

De vader van de ring aan de vinger en de vinger aan de altviool

Glimlach en hij leek echt gelukkig te zijn

hey goed leven

Hoe lang

Wat een geluk!

En wat een verlangen om de echte gitaar te spelen

En om liedjes te maken zoals mijn vader deed (Bis)

Op een trieste dag miste ik de oude man

En ik moet bekennen dat ik dat vandaag nog steeds doe

En ik omhelsde mezelf in de bal en dacht dat het op een dag zou komen

Een voetbalster door een jongen te worden

Op een dag schopte ik slecht en verwondde ik mijn vinger

En zonder dat de oudere de angst wegneemt

Het was weer een wens die achterbleef

Hé, leven voor niets

ga op tijd gaan

En ik zonder gemeen te zijn

In de onschuld van zo'n jong kind

Ik heb slecht met God geruild voor het nemen van mijn vader naar mij (Bis)

En toen ik opgroeide, voedde ik mezelf alleen op

Leren op straat, op school en thuis

Op een dag werd ik de bambambã op de hoek

In elke grap, in ruzie, in daten

Tot ik op een dag moest stoppen met studeren

En op straat werken om alles te ondersteunen

Dus zonder te beseffen dat ik al volwassen was

Hé, het leven vliegt

Ga op tijd, ga

Oh, maar ik mis je

Maar ik weet dat in de hemel de oude man ijdelheid heeft

En trots dat je zoon net als zijn vader is

Omdat ze me op de mond kusten en ik een dichter werd

Maar zo gewend aan het nadeel

Ik ben bang dat als het op een dag pijn doet aan de rug

En mijn grootste angst is dat de spiegel zal breken (Bis)