Roza - Dimitris Mitropanos

Τα χείλη μου ξερά και διψασμένα

Γυρεύουνε στην άσφαλτο νερό

Περνάνε δίπλα μου τα τροχοφόρα

Και συ μου λες μας περιμένει η μπόρα

Και με τραβάς σε καμπαρέ υγρό

Βαδίζουμε μαζί στον ίδιο δρόμο

Μα τα κελιά μας είναι χωριστά

Σε πολιτεία μαγική γυρνάμε

Δε θέλω πια να μάθω τι ζητάμε

Φτάνει να μου χαρίσεις δυο φιλιά

Με παίζεις στη ρουλέτα και με χάνεις

Σε ένα παραμύθι εφιαλτικό

Φωνή εντόμου τώρα ειν' η φωνή μου

Φυτό αναρριχώμενο η ζωή μου

Με κόβεις και με ρίχνεις στο κενό

Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία

Πώς η ιστορία γίνεται σιωπή

Τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο

Συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω

Τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί

Αγάπη μου από κάρβουνο και θειάφι

Πώς σ' έχει αλλάξει έτσι ο καιρός

Περνάνε πάνω μας τα τροχοφόρα

Και γω μέσ' στην ομίχλη και τη μπόρα

Κοιμάμαι στο πλευρό σου νηστικός

Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία

Πώς η ιστορία γίνεται σιωπή

Τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο

Συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω

Τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί

Mijn lippen zijn droog en dorstig

Ze tollen op het asfaltwater

De wielvoertuigen passeren mij

En jij zegt me dat de storm op ons wacht

En je trekt me in een cabaretvloeistof

We lopen samen op dezelfde weg

Maar onze cellen zijn gescheiden

We keren terug naar een magische staat

Ik wil niet langer weten waar we om vragen

Het is genoeg om me twee kussen te geven

Je speelt me ​​bij roulette en je verliest me

In een nachtmerrie sprookje

Insectenstem is nu mijn stem

Klimplant mijn leven

Je snijdt me en gooit me in de leegte

Hoe behoefte geschiedenis wordt

Hoe geschiedenis stilte wordt

Waarom kijk je naar me Rosa numb

Vergeef me dat ik het niet begrijp

Wat computers en cijfers zeggen

Mijn liefde voor kolen en zwavel

Hoe is het weer zo veranderd?

De wielvoertuigen rijden over ons heen

En ik ga door de mist en de regen

Ik slaap naast je vasten

Hoe behoefte geschiedenis wordt

Hoe geschiedenis stilte wordt

Waarom kijk je naar me Rosa numb

Vergeef me dat ik het niet begrijp

Wat computers en cijfers zeggen