labourissuesinthetoydepartment - Dillinger Four

Know your place, it’s like a voice

That won’t go away

Like vices we hold to tradition

Like children not allowed across the street

Starving for some recognition

Where want and honesty meet

Nothing known can match the bitter pain

Of knowing happiness is just beyond the reach of your chain

And the overwhelming feeling it will be the same forever

Now here I am looking down a hole again

Treating damage and despair like they’re long-lost friends

No remedy at all, I’m waiting for the fall

Staring out the window like what’s outside’s unattainable

Cover me with roses for the funeral pyre

Shoot this dashing carcass out to fucking sea

I can’t wait in this state

This voice, these hands don’t feel like they’re really me

I’m the blinded who can feel that he’s surrounded by walls

And relief is very seldom cheap

Now I think I’m gonna snap like prey in a trap

Watch as desperation takes a seat

Forgive me my trespasses

Like I know I’ll trespass tonight

Don’t want to hear any fucking voices at all

Even if they’re saying I’m alright

Memory’s beating soundly on the body

Cursing what’s left of the sorry shell

I’d give anything to make this heart stop pounding

Staring out the window like what’s outside’s unattainable

Cover me with roses for the funeral pyre

Shoot this dashing carcass out to fucking sea

I can’t wait in this state

This voice, these hands don’t feel like they’re really

Now life’s like a B-movie that no one wants to see

Here comes the zombie portraying me

What was once so crystal clear is now cranked past the norm

And I can’t take it anymore

You’re going to fuck them after all

Ken je plaats, het is als een stem

Dat gaat niet weg

Net als ondeugden houden we ons aan traditie

Zoals kinderen die niet aan de overkant van de straat mogen

Honger naar enige erkenning

Waar willen en eerlijkheid elkaar ontmoeten

Niets bekend kan de bittere pijn evenaren

Om te weten dat geluk net buiten het bereik van je keten ligt

En het overweldigende gevoel dat het voor altijd hetzelfde zal zijn

Nu kijk ik weer in een gat

Schade en wanhoop behandelen alsof ze lang verloren gewaande vrienden zijn

Helemaal geen remedie, ik wacht op de herfst

Uit het raam staren alsof wat buiten is onbereikbaar is

Bedek me met rozen voor de brandstapel

Schiet dit onstuimige karkas de zee in

Ik kan niet wachten in deze staat

Deze stem, deze handen voelen niet alsof ze mij echt zijn

Ik ben de verblinde die kan voelen dat hij omringd is door muren

En opluchting is zelden goedkoop

Nu denk ik dat ik als een prooi in de val ga schieten

Kijk hoe de wanhoop plaats neemt

Vergeef me mijn overtredingen

Alsof ik weet dat ik vanavond overtreed

Ik wil helemaal geen stemmen horen

Zelfs als ze zeggen dat het goed met me gaat

Het geheugen klopt stevig op het lichaam

Vervloeken wat er nog over is van de sorry shell

Ik zou alles geven om dit hart te laten stoppen met bonzen

Uit het raam staren alsof wat buiten is onbereikbaar is

Bedek me met rozen voor de brandstapel

Schiet dit onstuimige karkas de zee in

Ik kan niet wachten in deze staat

Deze stem, deze handen voelen niet alsof ze echt zijn

Nu is het leven als een B-film die niemand wil zien

Hier komt de zombie die mij uitbeeldt

Wat ooit zo kristalhelder was, is nu voorbij de norm getild

En ik kan het niet meer aan

Je gaat ze toch neuken