Super Powers Enable Me to Blend In With Machinery - Dillinger Four

It’s all wrinkled elbow shirts and poker faces on this bus

Back to a niche dug just like a ditch in this city’s weathered crust

But there’s something about this city’s gray

That seems to say all there is to say

Riddled with regiment, vindictive intent

Faking loyalty and getting paid

Fuck them all

Fuck them all

Fuck them all

Fuck them all

She keeps the variety section and then gives the rest to me

She says she remembers when buses were nicer

«There's no dignity in plastic seats»

But there’s something about the way she said

«The only good boss is one that’s dead»

These broad shoulders giggled all over the bus

And work ethics crumbled into «them and us»

Fuck them all

Fuck them all

Fuck them all

Fuck them all

And all these specters of the workplace

Turned from effigy into reality

And yeah I wish it was that simple

To think a belly laugh is really all we need

But it’s the slow decay of the day to day

That says take your paycheck, accept your place and fade away

But there was dignity in plastic seats that day

Het zijn allemaal gerimpelde elleboogoverhemden en pokerfaces in deze bus

Terug naar een nis gegraven net als een sloot in de verweerde korst van deze stad

Maar er is iets aan het grijze van deze stad

Dat lijkt alles te zeggen wat er te zeggen is

Doorzeefd met regiment, wraakzuchtige bedoelingen

Loyaliteit faken en betaald worden

Neuk ze allemaal

Neuk ze allemaal

Neuk ze allemaal

Neuk ze allemaal

Ze houdt het variëteitgedeelte en geeft de rest aan mij

Ze zegt dat ze zich herinnert dat bussen mooier waren

«Er zit geen waardigheid in plastic stoelen»

Maar er is iets met de manier waarop ze zei

«De enige goede baas is er een die dood is»

Deze brede schouders giechelden door de hele bus

En arbeidsethos verkruimelde in «zij en wij»

Neuk ze allemaal

Neuk ze allemaal

Neuk ze allemaal

Neuk ze allemaal

En al deze spookbeelden van de werkplek

Veranderd van beeltenis in realiteit

En ja, ik wou dat het zo simpel was

Denken dat een buiklach echt alles is wat we nodig hebben

Maar het is het langzame verval van de dag tot dag

Dat zegt: neem je salaris, accepteer je plaats en vervaag weg

Maar er zat die dag waardigheid in plastic stoelen