Morphine Eyes - Diamond Construct

Can you straighten this out for me

For me, please?

What’s so wrong to block your feelings out?

I can live without

When you can’t say a thing but you’re looking at me

Do you feel alright?

Maybe it’s not your night

I can tell in your eyes, you don’t need your disguise

It’s how we feel inside

This can’t be wrong, it’s too far gone

It feels so safe yet so far away

We can’t tell till we reach and it’s gone

From the start, knew we’d do it again

Waiting this out until the walls cave in

I keep telling myself that I will be alright tonight

Waiting for this all to be out of reach

Walking this track I don’t even know, don’t tell a soul

Every moment I look up to the sun

I can’t live with myself unless I escape for just a minute

So hold onto the times when I can’t feel a thing

At least then, and only then, do we flow graciously

Alive with morphine eyes

It’s the mask that we disguise

Through the door, out to the world and look away from this

Spending every single moment in our chemical bliss

Dive to the bottom, so cold

Left by the wayside, right where I left you

Sink or swim, can you feel a thing?

I’ve tried so hard not to let you in

I can’t this time, I keep giving in

I’ll give in

This can’t be wrong, it’s too far gone

It feels so safe yet so far away

We can’t tell till we reach and it’s gone

From the start, knew we’d do it again

Waiting this out until the walls cave in

I keep telling myself that I will be alright tonight

Sink or swim, can you feel a thing?

I’ve tried so hard not to let you in

I can’t this time, I keep giving in

I’ll give in

Kun je dit voor me rechtzetten

Voor mij graag?

Wat is er zo mis om je gevoelens buiten te sluiten?

Ik kan leven zonder

Als je niets kunt zeggen, maar je kijkt naar mij

Voel je je goed?

Misschien is het niet jouw nacht

Ik zie in je ogen dat je je vermomming niet nodig hebt

Zo voelen we ons van binnen

Dit kan niet verkeerd zijn, het is te ver weg

Het voelt zo veilig en toch zo ver weg

We weten het pas als we het bereiken en het is weg

Vanaf het begin wisten we dat we het opnieuw zouden doen

Dit afwachten tot de muren instorten

Ik blijf mezelf voorhouden dat het goed komt vanavond

Wachten tot dit allemaal buiten bereik is

Als ik dit pad bewandel, weet ik het niet eens, vertel het niet aan een ziel

Elk moment kijk ik omhoog naar de zon

Ik kan niet met mezelf leven tenzij ik even kan ontsnappen

Dus houd vast aan de momenten dat ik niets kan voelen

Tenminste dan, en alleen dan, stromen we genadig

Levend met morfine ogen

Het is het masker dat we vermommen

Door de deur, de wereld in en kijk hiervan weg

Elk moment doorbrengen in onze chemische gelukzaligheid

Duik naar de bodem, zo koud

Links langs de weg, precies waar ik je achterliet

Zinken of zwemmen, voel je iets?

Ik heb zo hard geprobeerd om je niet binnen te laten

Ik kan deze keer niet, ik blijf toegeven

ik geef toe

Dit kan niet verkeerd zijn, het is te ver weg

Het voelt zo veilig en toch zo ver weg

We weten het pas als we het bereiken en het is weg

Vanaf het begin wisten we dat we het opnieuw zouden doen

Dit afwachten tot de muren instorten

Ik blijf mezelf voorhouden dat het goed komt vanavond

Zinken of zwemmen, voel je iets?

Ik heb zo hard geprobeerd om je niet binnen te laten

Ik kan deze keer niet, ik blijf toegeven

ik geef toe