Stazione del nord - Diaframma

Un giorno e poi un altro ancora

Cammino e i miei passi mi chiedono dove.

Un passato mai abbastanza lontano

Mi guarda e i miei occhi si chiedono se…

Saranno stagioni che corrono a lasciarmi indietro

Appeso ad un filo infinito.

Guardo il tempo che io son rimasto qui dentro.

Guardo il mondo che avro' poi…

Poi davanti ai miei occhi.

Luce che esplodi nelle vetrate

E qualcuno che ha sempre piu' fretta.

Colma il vuoto sottile

Che mi spinge piu' avanti ogni stanza che c’e',

Lungo percorsi che non ricordo.

Un giorno e poi un altro ancora

Cammino e i miei passi mi chiedono dove.

Un passato mai abbastanza lontano

Mi guarda e i miei occhi si chiedono se…

Saranno stagioni che corrono a lasciarmi indietro

Appeso ad un filo infinito.

Stazione del nord… stazione del nord…

Stazione del nord… stazione del nord…

Stazione del nord… stazione del nord…

Stazione del nord… stazione del nord…

Stazione del nord… stazione del nord…

Stazione del nord… stazione del nord…

De ene dag en dan de andere

Ik loop en mijn stappen vragen me waar.

Een verleden nooit ver genoeg

Hij kijkt me aan en mijn ogen vragen zich af of...

Seizoenen zullen lopen om me achter te laten

Hangend aan een oneindige draad.

Ik kijk naar de tijd dat ik hier heb verbleven.

Ik kijk naar de wereld die ik dan zal hebben...

Dan voor mijn ogen.

Licht dat explodeert in de ramen

En iemand die steeds meer haast heeft.

Vul de subtiele leegte

Dat duwt me verder elke kamer die er is,

Langs paden die ik me niet herinner.

De ene dag en dan de andere

Ik loop en mijn stappen vragen me waar.

Een verleden nooit ver genoeg

Hij kijkt me aan en mijn ogen vragen zich af of...

Seizoenen zullen lopen om me achter te laten

Hangend aan een oneindige draad.

Noordstation ... Noordstation ...

Noordstation ... Noordstation ...

Noordstation ... Noordstation ...

Noordstation ... Noordstation ...

Noordstation ... Noordstation ...

Noordstation ... Noordstation ...